Ephemeral You

Chapter 2

Chapter 2

Naiinis kong kinalmot ang gilid ng ulo ko. 'Di pa rin ako makatulog kahit uminom na ako ng gamot. I sighed and pushed the heavy duvet off of my body. Hinipo ko ang leeg at noo ko. Basang-basa ko na.

Magdadalawang buwan na akong ganito. Kahit anong inom ko ng sleeping pills, I can't seem to fall asleep. Pakiramdam ko binabangungot ako kapag natutulog ako.

I covered my face with my palms. Ramdam ko ang panunuyo ng lalamunan ko kaya dahan-dahan akong bumaba ng katre para 'di magising si Parker.

I walked towards the small moveable cart not too far from the bed. May isang pitsel ng tubig at dalawang basong nakalagay roon. I flipped over the unused glass. Nagamit na siguro ni Parker ang isang piraso dahil may laman na itong tubig.

Dahan-dahan akong nagsalin ng tubig sa baso. Pagkatapos ay uminom na ako. Hinayaan kong dumaloy ang malamig na tubig sa aking lalamunan. I shivered. Ngayon ko lang napansin ang full-blast na aircon.

I looked over to my husband's sleeping figure. I clicked my tongue on my upper teeth a few times.

He did it again. Natulog nanaman siyang hubad.

"Alam mo, magkakasakit ka na talaga nito." I muttered.

I grabbed my silken night robe and wrapped it loosely around my now cold body bago dahan-dahang umupo sa tabi niya. I looked at the time and it was 5:35 am. Wala na naman akong tulog ngayong gabi.

Usually when this happens I just fall asleep on the way to work, or if hindi ko na talaga kaya natutulog ako sa office habang hinihintay ang cliente ko. Takot akong matulog kapag gabi. Bukod sa wala akong nakikita na liwanag, kung ano-ano na lang ang naririnig ko.

I grabbed a fistful of the duvet and tucked Parker's body beneath it's warm weight. Nakadapa itong natutulog kaya kitang-kita ko ang linyada ng muscles na isang taon na niyang pinaghihirapan. Gymaholic kaya ang asawa ko.

Pinagmasdan ko ang maamong mukha ng asawa ko. Napangiti ako.

I ran my nimble fingers through his hair, combing his soft ebony locks and draped it away from his face. I used the back of my hand to caress his cheek. He stirred in his sleep. I think I might've woken him up.

When Parker fluttered his eyes, I greeted him with a soft, "Morning, love. Did I wake you up?"

Imbis na isang "Good morning, love" ang bumungad sa'kin, isang nag-aalalang Parker ang nakaharap ko. He rubbed his eyes as he used his free arm to lift himself up. He softly grabs my shoulders. Through bleary eyes and slurred speech, I could see the worry in his eyes.

"Love, ang aga-aga pa. Are you okay? May masakit ba? Hindi ka na naman ba makatulog? Did you have a nightmare?" Sunod-sunod niyang tanong. Umiling naman ako.

"It's the usual. 'Di na naman ako makatulog." sabi ko. Nandilim ang paningin niya na parang hindi nito nagugustuhan ang naririnig.

"Is it him again? Did you see Xiao in your nightmare again?" He asks.

Hindi ako makapagsalita. Kung sasabihin ko sa kanyang nananaginip na naman tungkol kay Xiao, baka mag-away na naman ulit kami.

Parker is a superstitious guy. Naniniwala siya na may grudge pa rin ang kaluluwa niya sa'kin. Sabi-sabi raw ng matatandang Cojuangco's, gusto akong isama ni Xiao sa kabilang buhay. As a Chinese-Filipino, he believes in all sorts of superstitions as if it's the law.

"Should we get another bagua? Or should we have another house blessing? Siguro it'll be better if we have a cleansing ritual? Ask a feng-shui expert, siguro?" Sunod-sunod niyang suhestiyon. Bahagya akong natawa.