Ang mga oras na ang daan pauwi ay masyadong mahaba,
At masyadong mabagal ang paglalakbay ng tungkulin
At ang alaala na kumikislap ay masyadong mali,
Isang distansyang nasusukat sa walang hanggang kalungkutan..
Sa daanan, ilang mga pamilyar na lugar
Kung saan ang oras ay hindi maaaring baguhin ang sarili nitong kahatian
Kung saan hindi kayang takpan ng dilim ang mga espasyo;
Ang aklatan ng mga kapahamakan.
Gustuhin ko man tumanggi,
Ang mundong ito ang nagmamay-ari sa akin
Ang mundong ito ay may karapatang mang-abuso;
Akin ang gabi, ang pagtulog ay libre.
May 23,2014
YOU ARE READING
Soots Of Implosion
PoetryFlowers for those who will not come back. Filipino language version