İMAM - GAY

9.BÖLÜM

"𝑁𝑎𝑠ı𝑙 𝑏𝑎𝑘𝑚𝑎𝑚ı 𝑖𝑠𝑡𝑒𝑟𝑠𝑖𝑛?"

"𝑁𝑎𝑠ı𝑙 𝑏𝑎𝑘𝑚𝑎𝑘 𝑖𝑠𝑡𝑒𝑟𝑠𝑖𝑛?"

Nasıl bakmak istiyordum ki? Bakmak istiyor muydum? Evet. sebepsizce bakmak istiyordum. Belki gözleri güven duygusu veriyordu. Belki dürüst olması çekiyordu gözleri gözlerimi.

"Evet?"

"Ne evet?"

"Nasıl bakmak istersin?"

"Bakmak istemiyorum. Yaptıysan eve gideceğim."

"Ah tabi, gidebilirsin." Sarma işlemini de bitirmişti. Hiç iyi sayılmazdım herhangi bir konuda konuşup konuşmamak arasında da kalmıştım. Babam beni evlendirmek istiyordu. Ben benden yaşça büyük iğrenç bir adamla evlenmek istemiyordum.

"Sen iyi misin?"

"Neden soruyorsun?" Şaşırmış bir ifadeyle baktı bana.

"Çünkü insansın ve kötü olabilirsin."

"Haklısın." Haklı oldugu gerçeği ile yüzyuze gelmiştim. Gerçi bana küçüklüğümden beri hiç kimse insan muamelesi göstermemisti. "Eve gideceğim tutma beni."

Sufi onaylar biçimde ses çıkardı.
"Allah'a emanet ol."

"Eyvallah."
Yolda düşünmekten yola odaklanamıyordum. Birden başıma ağrı girip beni rahatsız ediyordu. Yaklaşık 10 dakika boyunca kenarda beklemek zorunda kaldım. Eve geç kalmadan gitmem gerekti.

*

Eve yeni varmıştım ve baya da yorgundum. 1 saattir televizyona bakarak ne yapacağımı düşündüm. Hiçbir yol yoktu sanki ama bu gurursuzlugu kabul edemezdim ki?

"Oğlum?" Annemin sesiyle irkilmistim.

"Anne?" Annem usulca yanıma oturdu. Saçlarımı oksamaya başladı. Biraz daha devam ederse kucağına yatıp ağlayacaktım neredeyse.

"Noldu oğlum? Niye yüzün asık?"

"Klasik şeyler anne." Degildi. Klasik bir şey değildi benim için.

"Niye üzüldün madem?"

"Bilmem, kafama taktım sanırım."

"Yavrum bu dünya da hiçbir şey senden önemli değil ki?" Degil miydi?

"Gerçekten mi?"

"Öyle oğlum. Sen kafana takma yeter ki" Annem gülümseyip saçlarımı oksamaya devam etti. Anneme rahatlamış bir şekilde gülümserken aklıma bir fikir geldi.

"Anne müsadenle hemen geleceğim." Odama doğru yürümeye başladım. Kapıyı açıp içeri girdim ve arama kayıtlarıma baktım. Sufi' nin numarasına tıkladım. 2. Çalışta açılmıştı.

"Sufi."

"Efendim?"

"Ne istersem yapacaksın değil mi?"

"Evet?"

"Attığım konuma gel."

"Beni öldürecek misin?"

"Hayır?"

"Tamam gelirim 1 veya 2 saate."

"Niye o kadar uzun?"

"Bisikletle geleceğim. Annem arabayı almama izin vermez?"

"Sufi acele et. Ne ile gelirsen gel."

"Tamam!"

Telefonu kapatmıştım. Sufi gelene kadar odamda dört dönüyordum. Ne kadar işe yarar bilmiyordum. Ne kadar güvenilir hiç bilmiyordum. Zaten bunu başka çarem olmadığım için yapıyordum. Yarım saat sonra Sufi mesaj attı. Aşağı indim ve etrafa baktım. Beyaz bir araba gördüm.

"Sufi?" Sufi kafasını çıkarıp bakmıştı. Sufiyi gördüğüm gibi arabaya bindim. Bana dönüp bakmıştı. Bir şeyleri ve bu aceleci tavrımı anlamaya çalıştığı belliydi.

"Nereye gidiyoruz?" Sufi'ye döndüm.

"Nikah dairesine."

"Kim evleniyor?"

"Biz evleniyoruz."

~~~~