GEÇMİŞTEKİ İZ

10.Bölüm/YEŞİL DEFTER VE ALT MESAJ

YUSUF KORKMAZ

Bu zamana kadar hiçbir şeyi devamlı gizlediniz mi gizlediniz mi en yakınınızdan bile? Ben gizledim Ali'den bile gizledim. Çünkü hiçbir zaman söylemeye dilim varmadı yapamadım. Ben susaraken anlaşılmak istendim ama olmadı. Hiç bir zaman anlaşılan taraf olmadım daha çok anlayan taraf oldum mesela annem benim doğumumda ölmüş. Çok sinirlendim İlk zamanlar niye tek bıraktı diye Ama artık Anlıyorum. İyi ki ölmüş yoksa benim babamın izinden gittiğimi gitmek zorunda olduğumu bilse halime acırdı veya böyle çocuk doğurduğu için pişman olup her gece ağlardı kesin.

Kendime odaya kilitleyeli 15 dakika oldu ilk 5 dakika Buket kapının önünden ayrılmadı ama açmadım. Seslere Ali geldi Ona da açmadım Çünkü kimse ağladığımı görmemeli Ali belki yardım eder. Derdimi anlatsam rahatlarım ama olmaz! yapamam, anlatamam Şu an duvarın dibinde ayaklarımı Karnıma çekmiş bir şekilde oturuyordum. Kaç yıl sonra İlk Defa Ağlıyorum.

Ben Bu yolu hiç istememiştim şu an yurt dışında üniversite okuyor olabilirdim. Ama hayat bu ya elimde silah üstümde Yeri geliyor takım elbiseli Bir mafya, acımadan adam öldüren, kimsenin gözyaşına bakmayan biri oldum.

Mafyalıklı ya dışarıdan bakılınca hayran kalınan kızların bir mafyayla evlilik hayali kurduğu sırf aksiyon, heyecan olsun diye. Ama içeriden istemediği bir hayatı yaşayan, insanı öldüren, En yakınından bile bazen şüphelendiği için hain yerine koyan, gözünden asla umut olmayan, sevdiği hain olsa bile acımayan türdür mafya.

Tüm bu düşüncelerim kapının tekrar tıklamasıyla Son Buldu. Sanırım yine Buket gelmişti. Cevap vermedim ama kapıdaki sert bir şekilde kapıyı kırarak cevap vermiş oldu donuk bakışlarla Kapıya baktım. Ali 'ydi omuzunu tutarak odaya girdi.

"Pezevenk nasıl kapıysa kırılmadı." dedi ister istemez güldüm.

" kırılmamış hali buysa kırılmış halini düşünemiyorum." dedim O da gülerek yanıma çöktü sırtını duvara yaslayarak rahat bir şekilde nefes verdi.

" Hayırlı efkarlıyız." dedi bazen anlatmasam bile az çok bilir tahmin ederdi.

" öyle uzun zamandır güçlü kalmaktan yoruldum." dedim başın sağlayarak cebinden Sigara paketi çıkarttı. İçinden iki dal aldı. Birini dudağı'nın arasına diğerini de bana uzattı.

"İçmem boşuna uzatma." dedim başını çevirip bana baktı

"Güçlü kalmaktan yoruldum demedin mi? dedin al işte Efkar da basmışken güzel olur." dedi Boş gözlerle suratına baktım cins bu adam.

"Lan şerefsiz efkarlıyız diye bu zıkkımı içecek değiliz." dedim Israr etmeden sigarayı geri paketine koydu.

"Ağladın mı lan sen?" dedi inkar etmek istemezdim ama etmek zorundayım.

"Yok be ne ağlıycam." dedim

"Hadi lan oradan insan kardeşinin tanımaz mı? tanır Ben seni kendimden iyi tanıyorum." doğru iyi tanırdı her zaman yanımda olur Tek dert ve suç ortağımdır.

"Evet ağladım al itiraf da ettim. Şimdi kendi odana gidebilirsin şu kapıyı taktıktan sonra." Umutsuzca yerinden çıkmış kapıya baktı.

"O biraz zor sağlam kırılmış." derin bir nefes vererek yüzüne baktım.

"Lan madem takamayacaksın neden kırdın o zaman?" elini önce çenesine atarak ovaladı sonra parmaklarıyla çıkmak üzere olan sakallarını kaşımaya başladı.

"kırılacağına hesaba katmadım hedefim sadece normal açılmasıydı şu an ise normali geç yerle bir."

" Bugün senin odaya transferim madem kırdın Sonuçlarına da katlan." şaşkın bir şekilde kafasını yerden kaldırarak bana baktı.