𝐃𝐋𝐌𝐋𝐔 ~𝐇𝐲𝐮𝐧𝐡𝐨

5

★★★★★

-Han! Han dur bir dakikaa! Kahretsin!!! Gidip salak arkadaşlarına yayarsa işim biter. Offff bir bu eksikti.

Hala olayın şokunu atlatamayan Hyunjin ise, sırasında donmuş bir vaziyyette oturuyordu.

"Han gelmeseydi ne olacaktı?" die kendi-kendie düşünerek deli oluyordu.

"Yine bir zorba? Yine karanlık hayat? Yine yağmurlu boktan bir gün? Eskiler yeniden tekrarlanıyor? Ama qarip bir şey var. Eskisi gibi olmayan, qarip bir şey. Bu yaşadıklarımın hepsini yaşadım sanki, ama bir hiss, bir duygu hariç. İyide o ne?"

★★★

Okul bitmiş ve hiç kimseye gözükmeden kendini okuldan dışarı atmıştı.

Eve varmış ve sessiz, solgun bir şekilde, ailesine selam bile vermeden odasına çıkmıştı.

Yol boyu anca "bu okulda diğerlerinden geri kalmadı.." die kendi-kendine söylendi..

Hayat artık Hyunjin için cidden durmuştu.

Bu olayı ailesine anlatsınmı? Anlatırsa okuldan ebediyyete kadar mahrum kalacaktı.. Ama içindeki hiss ise onu bu okula bağlıyordu sanki.

Ne hiss ettiğini bilmiyordu. Bulutlu hava, her an yağmur yağacakmış gibi duran bulutlar, onun nefesini kesmeye yeterince, yetiyordu.

O çok kötü bir vaziyyetdeydi. Çökmüş bir halde. Kendine içinden sövüyordu.

"Neden bindimki o arabaya? Neden onunla birlikte geldim? Neden Minho öyle yaptı? En önemliside Neden Minho, bana karşı böyle bir şey yaptı? O Han'ı sevmiyormuydu? Yoksa Bangchan'la aldatıyormu? Ağh! Başım ağrıyor. Ya ailem bunu öğrenirse? ..."