Baskın Olan Kazansın (Bxb)

Gerçekten Gerçek

Oy vermeyi ve en önemlisi yorum yapmayı unutmayın muahhhhh

CENKTEN

gece doğru dürüst uyuduğum söylenemezdi. Özellikle dün yaşadıklarımdan sonra... Hala aklıma geldikçe dudaklarım yanıyordu sanki... Birinin bana böyle hissettirmesi çok korkunçtu ama o çilek kokulu sarışın nasıl yapıyorsa hissettiriyordu. Serkan sabah erkenden evden çıkmıştı ama asıl şaşırdığım bu değildi.

Evde kimse onun yokluğunu bile fark etmedi

Bu hep böyle miydi bilmiyorum ama bugün evde başkası kaybolsa meraktan ölecek insanlar serkanı umursamıyordu... Belkide ben bu durumu bugün yeni fark ediyordum.

Kahvaltı masasındaki sessizliği bozan kişi ilk defa ben olmuştum

"serkan nerde"

Dedim. Hepsi birbirine baktılar uzun uzun. Eminim hiç birisi Serkanın nerde olduğunu bilmiyordu Mustafa omuz silktim ve yemeğe devam ederken konuştu

"serkan işte...gelir birkaç saate"

Bu kadar mıydı gelir birkaç saate diyip geçiştirercek miydik... Hep böyle mi yapmıştık.

Hızla olduğum yerden kalktım... Serkan haklıydı. Onu kabul edemeyen bizlerdik. Şimdiye kadar Serkan bu evden değil gibi davranan hepimizdik. Sofrada ki bakışlar beni bulduğunda ceketimi alırken konuştum

" serkanı bulmaya gidiyorum."

Dedim ancak alaz hızla itiraz etti

"cenk yemeğini ye önce Serkan bu gelir illaki"

Onlara inanamaz gibi bakıyordum. Ve aslında yaptıklarına, yaptıklarımıza gerçekten inanamıyordum... Serkan bizim için her şeyi yapardı birine bir şey olsa önce Serkan yaralarını sarmak için koşardı evet uzaktı belki soğuktu ama o sevgisini hep hissettirirdi oysa biz, aldığımız değerin çeyreğini bile hiç vermemiştik Serkana. Bunu 14 sene sonra fark etmiş olmak kendimi deli gibi suçlamam sebep oluyordu. Sinirle alaza döndüm

" serkan da size aynı şeyi yapıyor mu alaz. Başınıza bir şey gelse aman yemek yedikten sonra bakarım diyor mu. Birinize bir şey olsa o da umursamayıp hayatına devam ediyor mu."

Hepsinin şaşkın bakışları bana dönerken devam ettim

" bu eve hepinizden önce gelen Serkan olmasına rağmen... Onu neden bu kadar dışlıyorsunuz. "

Ömer itiraz edecekken elimi kaldırıp susturdum

" artık birbirinizin yanlışını doğru görmek yerine oturup düşünün... Hak etmeyen kişilere hak etmeyen şekilde davranmaya siz devam edebilirsiniz ama ben etmeyeceğim "

Dedim ve sessizlige bürünmüş masayı arkamda bırakıp dışarıya çıktım.

Şimdiye kadar nasıl fark edememiştim... Serkan kim bilir neler yaşamıştı da hiç birimiz onun yanında olamamıştık. Yıllarca onu hep uzaktan izledim ama bir gün bile ona değer verdiğimi gösterememiştim. ama bundan sonra bu yanlışa devam etmeyecektim

serkan benim kaybettiğim ailemden sonra kazandığım tek kişilik ailemdi. Bundan sorna ona bunu hissettirmekten çekinmeyecektim..

Önce kütüphaneye baktım . Ancak orda değildi, sonrasında diğer evleri gezdim tek tek ama hiç birisi serkanı görmemişti. Çalıştığı yer uğradığı parklara her yer baktım ... Sanki bu dünyadan silinmiş gibiydi.  Her girdiğim yerden elim boş ama yüreğimde büyük bir korkuyla çıkıyordum... Başına bir şey gelirse diye çok korkuyordum. Sonunda aklıma tek bir yer daha geldi, bir tek orası kalmıştı bakmadığım