Tokyo卍Revengers • A PEARL •

° 1 °

There's a hole that you fill
You fill, you fill...
But it's just that I fell in love with a war
And nobody told me it ended

.

.

Onu en son 3 sene önce görmüştün.

Çeteyi dağıttıktan sonra ve zaman kapsullerini gömdükten sonra.

En son gecesini seninle sarılarak geçirmiş ve sabahına Toman liderlerini toplayıp kavga edip gitmişti.

Motoruyla arkasına bakmadan ilerlemesini izlemek acı vericiydi.

Dün akşam bu konuda konuşmuştunuz bu yüzden de onu durdurmadın.

Gitmesi gerekiyordu.

Aynı şekilde senin de kendi hayatına bakman.

1 sene 6 ay için Fransaya gitmek kararı aldın.

Uzaklaşmak iyi gelir diye düşünmüştün.

İyi gelmemişti, sadece yokluğuna alışmıştın.

Tekrar Tokyoya döndüğünde herşey bıraktığından farklıydı. Aynı zamandada aynı.

Aynı kişiler ama farklı hayatlar.

Bu yüzden sende kendi hayatına bakıp eğitimine devam etmek kararı aldın.

Üniversitede ilk sene biraz zordu. Yeni herşeye alışmak ve dahası.

Ancak ayak uyduruyordun.

İlk senenin tam ortasında, ilkbaharın 3cü haftasında onu tekrar gördün.

Yeni çiçek açmış pembe sakura ağacının altındaydı.

Eski uzun sarı saçlarını kesmişti. Hala sarıydı ama kısaydı.

Gözleri onu ele veriyordu.

İşte 3 sene sonra ilk kez o zaman kendini gösterdi.

Ders sonunda çıkış kapısında onu gördüğün an donakalmıştın.

Arkanda bekleyen arkadaşın sana bakıp herşeyin iyi olup olmadığını sordu.

Ona bile cevap veremedin.

Kız baktığın yöne baktığında o da sarışın adamı gördü.

"Lorrein, sorun ne? Onu tanıyor musun?"

Kafanı dönüp cevap vermek için kıza baktın.

"Evet, o..."

Tekrar kafanı döndüğünde orada yoktu.

Sakura ağacının altı boştu.

Eğer yanındaki arkadaşın da onu görmemiş olsaydı işte o zaman hayal gördüğünü düşürdün.

Zira 3 senedir ortalarda yoktu ve şimdi aniden belirmişti.

Şimdi derdi neydi?

Tam onu unutmaya başlamışken, sanki bunu hissedip kendi varlığını hatırlatmıştı.

Daha sonra okulun bahçesini kontrol ettiğinde onu bulamamıştın ve gittiğinden emin olmuştun.

Öylece ifadesiz düz ifadeyle sana bakması kafanı karıştırmıştı.

Sonraki 2 ay için de ortalarda yoktu.

Yine bir okul çıkışı günü samimi olduğun sınıf arkadaşlarından biriyle parkda yürüyordun.

Laflayarak dondurma yerken çoçuk yanağındaki lekeyi fark etti.

Bir anlık yüremeyi durdurdunuz ve çoçuk cebinden mendil çıkarıp suratını hafifce temizledi.