lecturer/ლექტორი (ახალი თავები არ იდება)

*Run*

-შენ! შენ შეგუე შენს მომავალს ჩემთან ერთად...

-როგორ შევეგუო ამას?? შენ! შენ ჩემს ცხოვრებას ამახინჯებ!! დამახინჯე!! მე კარგი მომავალი მინდოდა შენთან, მე შენ შემიყვარდი!! მე შენ ჩემი მომავალი განდე!, და ახლა ამას მეუბნები, ამას ეუბნები იმას ვისაც დაპირდი კარგ ცხოვრებას ქორწილში?!, ვერა ვერ ავიტან ამას!! გაინტერესებს რატომ არ მყავს შვილი? რატო? იმიტომ რომ აბებს ვიღებ არ მჭირდება ჩემი შვილისთვის ისეთი ადამიანი როგორიც შენ ხარ! ჩემი შვილი ამ ძალადობას ვერ აიტანს, დღემდე მახსოვს როგორ უმოწყალოდ მცემე იმ ღამით

ჯონგუკი გაშეშდა და მის თვალებს ცრემლი, შიში, წუხილი, და ნამდვილი მწუხარება გამოისახა... მას უნდოდა ჯიმინს ჩახუტებოდა და მისთვის ბოდიში მოეხადა მაგრამ ეს ძალიან გვიანი იყო...

-წავედი მე დავიძინე, რაც გინდა ის გიქნია!

ჯიმინი მაღლა ავიდა და დასაძინებლად დაწვა.., მე კი ქვემოთ დავრჩი, მდივანზე წამივწექი და მთელი ღამე ტირილში გავატარე, მე ეს როგორ გავაკეთე?? მე ჩემს თავს ვერ ვუჯერებ..., მე საშინელი ადამიანი ვარ... მე მას არ ვიმსახურებ..

ასე შემოათენდა ჯონგუკს მთელი ღამე, დილას იგივე ტანსაცმელით წავიდა ჯიმინი არ გაიღვიძებია..

შუადღის 2:00

-თეჰიონ.. მე აღარ შემიძლია
-ჯიმინ კარგად ხარ??
-იგი ყოველღამე მთვრალი მოდის, მან ჩემზე ხელიც აწია
-არ მაინტერესებს, რას იტყვი ახლავე, ბარგი ჩაალაგე, მე დღეს ლონდონში მივდივარ, დღეს უნდა ვიყიდო ბილეთები სამწუხაროდ ვერ მოვასწარი გუშინ, მაგრამ კარგია ორს ვიყიდი მალე!
-მაგრამ მე ის მიყვარს!
-ისწავლის ის ჭკუას და თვითონ მოგძებნის მასთუ მართლა უყვარხარ! არანაირი მაგრამ მალე თქო

ჯიმინმა ტელეფონი დაკიდა, კარადასთან მივიდა ტირილით მისი ჩემოდანი აიღო და ბარგი ჩაალაგა (ჯიმინნნნ გთხოოოვ არა😭)

5:00
Krrrr~~~

-გისმენ თეჰი
-გამოდი გარეთ ვარ
-არ მინდა..
-მალე გამოდი თორე შენს კაცს ციხეში ჩავსვამ სამუდამოდ
-კარგი..

ჯიმინი გარეთ გავიდა.. წერილი რომელიც ჯონგუკს დაუწერა და მისი ერთერთი მაისური ლოგინზე დადო და თეჰის მანქანაშიც ჩაჯდა

-დამიჯერე შენ კარგი მომავალი გელის
-მე მასთან მინდა კარგი მომავალი
-მოკეტე ახლა

თეჰიონმა მუსიკა ჩართო და აეროპორტის გზას გაუყვა

5:30
ჯონგუკი სახლში მოვიდა..

-ჯიმინააა მოვედიიი, შენი საყვარელი ნაყინი მოგიტანე.., ჯიმინნნნ სადხარ??? აჰჰჰ კიდე ძინავს? რა საყვარელიააა ჩემი პატარა

ჯომგუკი მაღლა ავიდა, ოთახის კარგი გავიდა საწოლთან მივიდა და ფურცელი აიღო და ჯიმინი მაისური კი იქეთ გადადო..

-ეს რარის? - ჯონგუკმა შიშით ჩაილაპარაკა თითქოს მისი ხმა ეუბნებოდა რაც იყო..

ჯონგუკმა წერილი გახსნა და კითხვა დაიწყო

ჯონგუკა.. ჩემო ბაჭიავ.. მაპატიე.. მე მე აღარ შემიძლია, მტკივა შენი ასეთი დანხვა, მე საზღვარგარეთ წავედი... მე ძალიან მინდა ჩემი მომავალის გატარება შენთან ერთად მაგრამ მე შიში მაქვს რომ შენ მოძალადე გახდები და ყოველდღე მცემ.. და რა მოხდება თუ მე შვილს გავაჩენ და იგი ამ ყველაფერს უყურებს... მაპატიე ჩემო პატარავ, მე ვერავის შევიყვარებ შენზე მეტად და ეს მთელი ცხოვრება დამტანჯავს, ვიცი ახლა შენზე ცუდი ადამიანი გამოვდივარ, მაგრამ მე ყოველთვის დაგელოდები.. თუ გიყვარვარ მიპოვე.. და დაბრუნდი ის ჯონგიკი რომელიც პირველად გავიცანი, ჩემი ლექტორი.. გთხოვ ეცადე გამოასწორო შენი თავი, მიყვარხარ, მომენატრები... მაპატიე

                                სიყვარულით: Park.Jm

ჯონგიკის თვალებიდან მარილიანი სითხე წამოვიდა... მისი ხელი ჯიმინის მაისურისკენ წავიდა და მისი სუნვა დაიწყო... და ძახილი მე ვერ გიმსახურებ შენ, მაპატიე ჯიმინ, რატო ღმერთო ჩემო...

6:00
-გთხოვ შეიკარით ღვედი და აფრენამდე არ გაიხსნათ, ასევე გამორთეთ ელექტრონული ტექნიკა მადლობა რომ ენდობით: Airline koreans, გაფრენა korea Seoul to London   United Kingdom

-თეჰიი
-უკან მოსაბრუნებელი ზგა აღარ არის...

__________________013_____________________
არვიცი რა ვთქვა ეს თავი ძალიან სტრესულიააა