Bu sefer daha kısa sürede yeni bölüm atacağımdan emin olabilirsiniz. Biliyorum uzun süredir yeni bölümler bekliyorsunuz, bu durumu istemeden de olsa geciktirdim.
Çok üzgünüm:( umarım beni affedersiniz :(
___________________________________________
" Konuşmamız yarıda kaldı Mavis... " Dedi ses.
Bu Jack. Balkona yaslanmış bana bakıyordu. Tepkisizdim adeta. Sesinden onun Jack olduğunu anlamıştım. Tüylerim diken diken olmuştu.
Jack aniden sırtını dönüp,
" Hadi hemen giyin, seni bekliyorum. " dedi Jack sakin bir ses tonuyla.
Jack'in bu saatte, balkonum da ne işi var? Bu saatte konuşulacak önemli ne olabilirdi?
Şaşkınlık, telaş ve heyecanla hemen giyindim. Elime ne geldiyse, üzerime geçirip hazırlandım.
Hava soğuk ve Ayaz'dı... Bu karanlık gecenin sonu acaba bana ne getirecekti?.. artık hazırdım.
Jack'e doğru yönelip,
" Ben hazırım bay Jack... " dedim Jack'e tedirgin bir ifadeyle.
" Arabada seni bekliyor olacağım Mavis. " dedi Jack ciddi bakışlarıyla. Ve göz açıp kapayıncaya kadar o çoktan uçup gitmişti.
Bir an için beni de beraberinde uçup götüreceğini sanmıştım, ama o yine kendinden bekleneni yaptı ve beni burada bıraktı.
Benim aslında bu saatte şatodan çıkmam çok riskli bir durumdu. Neden benimle konuşmak istiyordu? Bugün ki konuşma onun canını mı sıkmıştı acaba?
Endişeli bir şekilde yavaş ve sessiz adımlarla odamdan çıktım. Neredeyse parmak uçlarımda yürüyordum. Neden bu kadar korkuyordum ki?
Jack, konuşalım demiş bende konuşmaya gidiyordum. Aslında korkulacak hiç bir şey yoktu, ama nedense korkuyordum.
Sessiz olmak için tüm gücümü sarf ediyordum. Şatonun çıkış kapısına geldiğimde Richard'ın kapıda beni beklediğini gördüm.
Artık normal bir şekilde yürüyordum, şaşkındım. Demekki bundan haberi varmış, Jack ona söylemiş olmalı.
Ona doğru yöneldim, tamda kendime dışarı çıkmak için bir bahane ararken Richard kapıları açtı ve,
" Bay Jack sizi arabada bekliyor efendim. Merak etmeyin kapıda gelişinizi bekliyor olacağım bayan Mavis. " dedi Richard hafif bir tebessümle.
Başımı sallayıp dışarı çıktım. Az ileride Jack, arabasının önünde duruyordu. Ona doğru yöneldiğim de bana bakıp, ciddi bir ifadeyle kendi kapısını açtı ve içeri girdi.
Araca biner binmez geçen sefer yaptığı gibi aynı açıklamada bulundu Jack.
" Kemer, Mavis. Aynı şey geçerli, çok hızlı bir yolculuk olacak yine. Sıkı tutun... " dedi Jack, ciddi bakışlarıyla.
Kemerimi takarken, birden gözüm karanlıkta bana bakan bir çift kırmızı gözün bizi izlediğini hissediyordum.
Aniden başımı kaldırıp Jack'e,
" Bay Jack sizde gördünüz mü?! Orada biri mi var yoksa? " dedim tedirginlikle.
Jack umursamaz bir tavırla gideceğimiz yere sürdü hızlıca.
Neden umursamadı? Belki de kim olduğunu biliyordu... Ama belkide şuan için umursamamayı seviyordu.
Karanlık bir ormana gelmiştik. Etrafta ne bir ses nede bir hareketlilik vardı. Ürkütücü bir ortamdı, ormanda sadece baykuş sesleri yankılanıyordu.
YOU ARE READING
" Ruhumda ki Vampir " Vampir Prens "
VampireŞansa ne kadar inanırız? Bizi bir noktaya ulaştırana kadar değil mi? Bir kitapta okumuştum, hâlbuki bizi şans değil kader kontrol edermiş, bense kadere değil beni bu noktaya ulaştıran şansıma inandım. En başında beni aşkla buluşturan şansa, beni hak...
