ASKER YARENİ

"YAREN ÇETİN"

Büyüdüğü evin duvarlarında sevgi olmayan her çoçuk yaşadığı tüm evlerde üşür derler.Hele-hele onu kollarının arasına alıp ısıtacak bir baba,bir anne yoksa.

"Ne kadar acı değilmi?"diye fısıldadım kendi kendime.Her gece annem nasıl bi kadın kokusu, vücudu,saçı,bana olan sevgisi nasıl olurdu diye çok merak ediyorum."Yaren yeter artık kesermisin zırlamanı millet uyuyamıyor aq kabullen artık yetimiz biz yok abi yok bizim bir birimizden başka kimsemiz yok!"
Gözleri dolmuştu lakin sesindeki o ok sanki yüreği ikiye ayıra bilecek kadar kalın ve net çıkmıştı.
Hani derler ya dost acı söyler bu kız acı söylemez acıyı ta yaranın üzerine basar."Ama Nil'den başka hiç kimsem yok o benim hem annemdi hem babamdı hemde en yakın arkadaşımdı.."diyip gözlerimi kapattım.

"Günaydınlarr efendimm günaydınlarr bu gün bölmeye pratik yapmaya gidiyorumm"
Yarenin neşeli ve mutlu sesiyle uyanmıştı tüm yurt."Acaba teyyaremi seni yatakdan kaldıracak yoksa senmi teyyareyi yerden kaldıracaksın baya merak ediyorum"demişti Nil gülerek.
Büyük bir kahkaha atıp kalkıp hazırlandım.Kahvaltı etmeye zamanım kalmamıştı ve otobüs bekleyecektim daha onun için hemen yola çıktım.Hava çok sıcaktı ve güneş ışınları qahve rengi gözlerimi ortaya çıkarmış, yüzümü parlatıyordu gözlerimi kısmış şekilde etrafa bakınıyordum.Aniden bir araba kesti önümü.
"Yaren Çetin?"diye seslenmişti bana ciddiyetle."Buyrun benim'de siz kimdiniz pardon?"
"Ben sat komutanıyım küçük hanım buyrun arabaya binin pratika için bölmeye benimle geleceksiniz"Camdan baktığım için vücudunun belden yukarısın görmüşdüm.İri yarı bir adamdı sade tshirt vardı uzerinde.Kaslı kollarının bir tanesi bile benim tüm vücudum kadardı sanki ellerinden kollarına kadar uzun belirgin damarları vardı.Yüksek ve yine oldukca ciddiyetli ses tonu beni kendime getirdi"Yaren hanım buyursanızmı artık?"
"Haa tabi çok özür dilerim efendim"diyip küçük tebessüm edib arabanın ön koltuğuna yerleştim.Yol boyu tek bir kelime etmemişti arabanda uzun ve soluksuz sesizlik devam ediyordu."Geldik hanımefendi buyrun ine bilirsiniz"uzun ve aralıksız sesizlik komutanın sesiyle bozmuşdu.Arabadan indiyimde içimde sanki bişeyler kıpırdadı o atmosfer oradaki askerler herşeyden güzel hiss etiriyordu ilk defa başarmıştım gurur verici birşeydi bu.Bizim bu gergin ve ciddi komutanında bi üstü varmış kalbim deli gibi atmasına bakmayarak kendimden emin bir şekilde yürüyordum odaya.Ve sonunda uzun kolidoru arkada bırakıp aradığım odayı bulmuştum ama demir bir kapıydı ve kart olmazsa asla açamazdım.Heyecanımı yenik düşürmek ve birilerini beklemek için odanın önüne kıvrılıp oturmuştum.Elbisem mini olduğu için yukarı tırmanmıştı ama yinede bacaklarımı yana büküb oturmuştum.Birden kapı açıldı ve içeriden 7tane iri yarı maskeli adamlar çıkmışdı sanırım bordo bereliydi bunlar yerde oturduğum için aşağıdan yukarı bakınca deve benziyordular bu düşünce sırıtmama neden olmuştu toparlanıp ayağa kalkmak istediğmde yedisininde önümde dikkat komandosun dizildiyini görmüştüm hepsi bir birine benziyordu ama bir tanesi elini uzatmıştı."Buyrun küçük hanım komutanımız içeriğde sizi bekliyor ama kimlik gösterirseniz?
"Nayıf,incecik, bembeyaz,ve küçücük elimi onun avuçlarını uzatdım. Elleri sıcakta kararmış olmalıydı ve eli sanki kürek gibiydi parmak kemiklerinin üzerinde kurumuş yara ve ya kan izleri vardı.Bir an çok sustuğumun farkına varıp;"Tabi buyrun kimliğim Yaren Çetin"
"Buyrun içeri gire bilirsiniz"diyip kartını doğruladı ve beni içeri bırakı odayı terk etti."Merhaba kızım gel geç şöyle otur"komutan çok tatlı değildi ama bana tatlı gelmişti galiba çünki samimi bir şekilde hitap etmişti bana. Önündeki koltukların birinde oturdum."Kızım biliyorum asıl konumuz bu değil ama sen gelmeden seni biraz araştırdım"
"Çok normal" dedim kısık sesle
"İznin olursa seni evlat edinmek isterim"yutkundum ikinci kez yutkunmak isterjen sanki boğazım düğümlendi,sanki yüreğime bir ok saplanmıştı yetim,öksüz olduğum sanki yüzüme sert bi şekilde çarpmıştı ama birisinin kızı olmak bu duyguyu tatmayı çok isterdim bu düşüncelerim komutanın sesiyle buhar oldu."Ben hiç bir zaman evlenmedim dolayısıyla çoçuğumda olmadı ve bu dışardakı aslan parçalı hepsi benim oğlum ama kızım hiç olmadı. Nişanlımı bir terrör saldırısında kayb ettim,acısı hala dün gibi yüreğimi sızlatıyor ben o gözü yaşlı kalacak diye düşünürdüm hep ama gözü yaşlı kalan ben oldum"
Sanki yıkıldım buraya o kadar mutlu gelmiştimki ama şuan hüngür hüngür ağlaya bilirdim gözlerimden bir damla süzüldü dudağıma.Titreyen çenemle,sesimle cevap verdim;"Benim hiç kimsem yok,sizinde olmamış belli ki,ama isterseniz resmi bir şekilde olmazsa bile manevi bi şekilde bir birimizin kimsesi ola biliriz"dedim ve göz yaşlarım hızla süzülmeye başladı.
"Asla resmen ve manevi olarak kızım olmanı isterim"
"Kızınız olmak isterim bende"demiştim minik tebessüm ile yerinden kakmıştı,ama o komutan ve maskeli adam kadar korkunç gelmemişdi dışarıdakilerin hepsi bu adamdan nasıl çekiniyor korkuyor anlamamıştım ama bana çok iyi niyyetli samimi cana yakın bir baba yarısı gibi gelmişti.Sarıldı ilk defa kendimi güvende hiss etmişdim kollarının arasına almıştı ilk kez birisi beni.Kucaklaşma bittikten sonra dolmuş gözleri ile "Hemen şimdi gidelim yurda evrakları tamam edelim" demişti ayağa kalkıp odada çıktık. Yurda girdiğim an Nil'i hatırladım o,onsuz napardım diye-diye müdür babanın odasına gittik az önceki mutluluğum gitmişdi suratım asılmıştı..

Umarım ilk bölümü seversiniz Azeri olduğum için bi sürü yazım yanlışlarım var hepsi için özür dileeimm umarım desteğunuzi esirgemezsiniz birazcık dram dolu oldu ama ileride aşk kaos dolu bölümlerimiz çok olacaktır✨