1.0

446 40 45
                                    

Merhabalarrr

.

Anneme...

Kimsin necisin neredensin bilmiyorum. Çünkü ben daha küçükken beni iki tane anne ve baba olmayı hak etmeyen insanın kucağına bırakıp gittin. Ve ben bu yaşımda öğrendim anne ve babamın aslında öz anne ve babam olmadıklarını.

Belki de seninle güzel bir hayat geçirebilecekken şuan da iğrenç bir hayat geçiriyorum. Her ergenin klasik düşüncesi deyip de geçme. 

Ben kapalı olduğum için odamda hapsolmuş, arkadaşları ile gezip tozamayan, okul hariç dışarı bile çıkamayan bir kızım. Bir temizlikçi misali evin işlerini yapan, bir köle misali oradan oraya koşuşturan bir genç kızım. Her gün ellerim kopana kadar ders çalışmak zorunda olan bir genç kızım.

Ben senin kızınım. Ama aslında değilim.

 Vicdan azabı çekmemeni söylemeyeceğim. Çünkü vicdan azabı çekmeni istiyorum. Özellikle de güzel bir hayat geçiriyorsan umarım yaşadıklarımı okuduktan sonra vicdan azabından ölmek istersin.

Çünkü benim en büyük duam ölüp de kurtulmak. 

Bana bu hayatı sen yaşattın anne. Bu yaşadıklarımın hepsi senin sorumluluğun. 

Benim yemek yiyememem senin sorumluluğun. Benim dayak yemem senin sorumluluğun. Benim odamda tıkılı kalmam yine senin sorumluluğun. Bana bunları sen yaptın. Kollarımdaki morlukları sen yaptın anne. 

.

.

.

.


Kütüphane görevlisi okuyucularına dururulur. Kitaba devam etme kararı aldım. Lütfen okuyup oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayalım...

DeliKaanlı -Yarı TextingWo Geschichten leben. Entdecke jetzt