"Hadi git kapıyı aç, birşey olursa bana WhatsApptan herhangi bir şey yazman yeterli." Başımı sallayıp kapının önüne gittim.
Elim kapı koluna uzandığında derin bir nefes aldım. Kapıyı açtığımda Kerem direk bana sarıldı.
"Yaren nerdesin sen kafayı yedim 2 gündür senin haberin var mı! Arıyorum açmıyorsun yazıyorum bakmıyorsun tekrar arıyorum telefonun kapalı!" Ayrılıp yüzüne baktım boş boş.
"İçerde konuşalım." Kerem başını sallayıp ayakkabılarını çıkarıp içeri girdi.
Bende kapıyı kapatıp arkasından salona girdim ve karşısındaki koltuğa oturdum.
"Neden hiç bir şekilde aramalarıma falan cevap vermedin?" Boğazımı temizleyip konuşmaya başladım.
"Eren'le kavga etmiştik. Bende kimsenin bana ulaşmasını istemedim." Kerem kaşlarını çattı.
"Neden kavga ettiniz?" Bunu ona söylemeli miydim bilmiyordum ama bir anlık kafama esmesiyle konuşmaya başladım.
"Günlerdir bana soğuk davrandığın için Eren aynı şeyleri yaşıyacaksın falan dedi bende bir anlık kendime hakim olamadım ve hiç olmayacak şeyler söyledim" Kerem'in gözleri yüzümde gezindi.
"Bak Yaren ben kamptayken sürekli antrenmanlar oluyordu bunu biliyorsun, antrenmanlar olmadığı zamanda bireysel çalışmalarıma devam ediyordum. Yani anlayacağın telefonu elime almama fırsat dahi olmuyordu. Şampiyonlar ligine kendimi hazırlayıp en iyi formumla maçlara çıkmak istiyorum." Hissettiğim pişmanlık duygusuyla başımı eğdim.
Eren'le olan kavgana falan değdimi şimdi?
Çok kötü hissediyorum içses susar mısın?
Peki..
"Ben özür dilerim... Ama seninde arayıp vaktinin olmadığını söylemen lazımdı." Kerem başını iki yana salladı.
"Söyledim zaten." Kaşlarımı çattım ne zaman demişti ki?
Tartışmak istemediğim için sustum. Kerem'de kalkıp yanıma oturdu ve sarıldı.
"Eren'le aranızın benim yüzümden bozulduğu için bende özür dilerim. Yardım edebileceğim birşey var mı?" Sıkıca sarılıp gözlerimi kapattım.
"Hayır, aramız iyi şuan."
"Sevindim."
Susup öylece kokusunu içime çektim. O da benden farksız değildi.
"Bizim aramız düzeldi mi peki?" E tabi koçum yokmuş yani bir suçun niye aramız düzelmessiinn.
"Hıhımm." Gülümsediğini duymamla bende gülümsedim.
"Benim yüzümden boşa kavga ettiniz.."
Derin bir iç çektim.
"Yaşanacağı varmış yaşandı boşver, sende artık kendini suçlama."
Kerem başını salladığında bende geri çekildim.
"Bu akşam bende kalsana?" İlk başta bu teklife ne diyeceğimi bilmesemde kabul ettim.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Merhabalarr efenimm. Gördüğünüz üzere sözümü tutuyorumm.
Yani bizde mert insanız sözümüzün arkasında durarız yannniii URPWUFOWJOWJRW
Canikom çiftimin arasıda düzeldi ohh miss.
Neyse neysee diğerki bölüm çok komik haberiniz olaaa rowfjwpjepjroe
Yani bana göre komik bu arada sizi bilemem tabikisii.
Bu arada size üzücü bir haberim varr :/
Bunu sanırım sonra açıklıyacağım bilmiyorumm.
Neysee görüşürüzzz!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Esinti // Kerem Aktürkoğlu
Fanfiction"Neden böyle davranıyorsun Kerem?" ben bu cümleyi söylediğim anda gözleri bir güzel bakmıştı sanki. Yada ben çok sevdiğimden böyle düşünüyordum. "Kıskanıyorum deli gibi kıskanıyorum seni, çünkü deli gibi seviyorum, şuanda canını ver desen veririm h...
