Bölümden etkilenebilecek kişiler olabilir kuzularım o yüzden siz direkt finali okuyun.
Yine gözyaşlarım ile yazılan bir bölüm... Sanırım bu kitaptan sonra yok olacağım buralardan. Çünkü zihnimde hep bu kitapla dolanıyorum.
Okuyup, yorum yapmayı duygularınızı paylaşmayı unutmayın.
Keyifli okumalar 🌹
...
“ Reis. Kalk Allah aşkına bir hastaneye girelim bu halin ne.” Oğuzhan’ın bembeyaz yüzü arkadaşını korkutmuştu.
“ Abi Cemal haklı. İyi değilsin. Gel bir hastaneye gidelim. “ Oğuzhan usulca koltukta diklenmeye çalıştı.
“İyiyim be oğlum. Biraz üşüttüm ya. “ deyip gülümseye çalıştı. Gözü bir yandan da saate kayıyordu reisin. Gönderdiği mektup çoktan ulaşmış olmalıydı solcuya.
“ Rıza zarfı Mehmet abiye verdin değil mi? “ diyen sordu arkadaşına.
“Verdim abi. Reis yolladı dedim aynı adrese gidecek de dedim. “ Oğuzhan usulca başını salladı. İki genç de ne olduğunu anlamıyordu.
“ Abi bizimkiler peşinden atıp tutuyor. Reis ama ortalarda yok diyorlar. Gelip az görünsen fena olmaz. “ Oğuzhan titreyen eliyle yarısı dolu bardağı kavrayıp usulca dikledi.
“ Gelirim ya. Gelirim elbet. Hadi siz eve geç kalmayın bende yatıp dinleneyim.” Diyerek zoraki ayaklandı.
“Tamam reis. Bol bol meyve ye kendine gel acele. Seni bekliyoruz ha. “ diyerek ayaklandı arkadaşları.
. Arkadaşlarını uğurlayıp etrafına bakındı. Kimsecikler yoktu. Usulca merdivene oturdu. Hava inanılmaz kötüydü.
“ Evde değildir belkide. Görmedi... “ diyerek dizlerini tutarak ayaklandı yine. Gözleri solcuyu arıyordu o sokaklarda fakat yoktu. Tekrar başı döndüğü için kapıyı kapatıp salona geçti. Radyodan haberleri dinlemeye başladı o sırada.
Ama aklı hep solcu ve ona söylediği sözlerdeydi.
...
“ Adın ne kardeş? “ diye sormuştu solcu mahallesine yeni taşınan gence. Oğuzhan gördüğü bedene çevirdi yüzünü. Selam vermeden adını sormuştu herif. Birden heyecanlandığını hissetti Oğuzhan. Alnını kaşıyıp düşündü.
“Şey adım... Şey.” Dedi kekeleyerek. Vural onun şirin haline kahkaha atmıştı.
“Anladım isimsizsin. “ Oğuzhan onun gülüşüne bozulmuştu.
“Önce selam verirler. Direkt adımı mı merak ettin.” Diye söylendi huysuzca. Vural parlak dişlerini sergileyerek kaldırıma oturan gencin yanına oturdu.
“ Verdim ama odunla toprağı eselemekten duymadın. “ Oğuzhan, kim olduğunu bilmediği o çocuğun kendi gibi kara gözlerini süzdü.
Kim bilebilir en büyük düşmanının o genç çocuğun olacağını. Kim bilebilirdi ki o kapkara gözler onun vurgunu olacağını.
“ Sana bundan sonra isimsiz diyeceğim. “
Oğuzhan kaşlarını çattı.
“Adım Oğuzhan. İsmim var.” Vural gülüp ayaklandı.
“Bende Vural isimsiz.” Diyerek koşarak ona işaret eden çocuklara karıştı Vural. Oğuzhan sadece baktı ardından.
Uzun uzun... Hayretle.
ESTÁS LEYENDO
BL Hilal Bıyıklım
General Fiction" Çek gözlerini üzerimden bıyıklı." Diye soludu sinirle sarışın genç. " Burnun da akıyor soğuktan . " Artık kafayı yemek üzereydi sarışın adam. Kara oğlan susmuyordu! Dişlerinin arasında sessiz tutmaya çalıştığı sesiyle bağırdı sanki. "Sanane u...
