King of the Waves

Κεφάλαιο 1 Pilot

Ένας καλός φίλος μου είχε πει κάποτε, να μην πολεμάω τα κύματα. Να κινούμαι με σύνεση στο ρυθμό τους, να γίνω ένα με το νερό... Ήταν ο πιο γενναίος άνδρας που γνώρισα ποτέ, δεν φοβόταν ποτέ τις φουρτούνες που έρχονταν προς το μέρος του, ούτε τους ανθρώπους που στα κρυφά προσευχήθηκαν στην καταστροφή του...

Η καρδιά του ήταν πολύ αγνή για αυτό τον κόσμο, αυτή ήταν η αδυναμία του. Σε έναν σκληρό κι άκαρδο κόσμο, που του είπε οτι ποτέ δεν θα τα καταφέρει, οτι ήταν αδύνατο να επιτύχει στην δουλειά των ονείρων το ήμουν εκεί, να τον στηρίζω ακόμη και στις ημέρες που σκεφτόταν να τα παρατήσει. Τα χρήματα που ήθελα να του δώσω για να επιβιώσει, δεν τα δέχτηκε ποτέ.

Δούλευε δύο δουλειές ταυτόχρονα κάθε καλοκαίρι για να τα βγάλει πέρα, ενώ εγώ ζούσα στο πλούσιο πολυτελή αρχοντικό των γονιών μου. Είμασταν αχώριστοι απο παιδιά, τον γνώρισα στο σχολείο και δεν έφυγε απο το πλευρό μου απο τότε. Οι γονείς μου δεν ενέκριναν αυτή τη φιλία, ποτέ δεν τον συμπάθησαν, τον αποκαλούσαν απένταρο με κάθε ευκαιρία, αλλα το παραδέχομαι είχε πολύ πλάκα να το σκάω απο το σπίτι μονάχα για να τον δώ. Όλα ήταν τόσο απλά τότε...

Τα χρόνια όμως πέρασαν, μεγαλώσαμε και συνειδητοποίησα οτι θέλω να ακολουθήσω την καρδιά μου, όπου κι αν η παλίρροια με οδηγούσε. Οι γονείς μου επιθυμούσαν να ακολουθήσω τα βήματά τους, στην οικογενειακή μας επιχείρηση και να αναλάβω την εταιρία αλλα δεν ήμουν το καλό κορίτσι που ακολουθούσε τους κανόνες τους πλεον. 

Ήμουν ελεύθερη να ακολουθήσω το αληθινό μου πεπρωμένο, ως ενήλικας. Ο ωκεανός με καλούσε και είχα μονάχα μία ευκαιρία, αποφάσισα λοιπόν να γίνω ναυαγοσώστης και να σώζω ζωές κάθε ημέρα.  Όμως αυτό που με ευχαριστούσε περισσότερο απο κάθε άλλο στην δουλειά στο Μαλιμπού, ήταν να παρακολουθώ τον καλύτερό μου φίλο να κάνει αυτό που αγαπάει πραγματικά, το σέρφινγκ. 

Η δουλειά των ονείρων του, ήταν να γίνεται ένα με τα κύματα κάθε ημέρα και να παίρνει μέρος στους διαγωνισμούς, ζούσε την ζωή του στο έπακρο. Η θάλασσα ήταν κοντά στο σπίτι του οπότε ερχόταν στην παραλία κάθε ημέρα, για να κολυμπήσει τις έννοιες του μακριά...

Αποφάσισα λοιπόν να αφήσω το πατρικό μου για να γίνω ναυαγοσώστης στην διάσημη παραλία του Μαλιμπού και να δημιουργήσω ένα μέρος που θα το αποκαλώ σπίτι. Όμως δεν θα το αποκαλούσα σπίτι, χωρίς αυτόν, είναι η οικογένειά μου. Αποφασίσαμε μαζί να νοικιάσουμε ένα διαμέρισμα, με θέα την  παραλία και να δουλεύουμε ταυτόχρονα, για να πληρώνουμε το ενοίκιο μισά μισά. Ήταν η καλύτερη επιλογή της ζωής μου, όχι μόνο γιατί απομακρύνθηκα απο τους γονείς μου που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν τα χρήματα. Δημιούργησα τις πιο όμορφες αναμνήσεις μαζί του, αναμνήσεις που θα έκανα τα πάντα για να τις ζούσα ξανά.