Short novel
Short novel
*ព្រឹកថ្មី*
ត្របកភ្នែកតូចដែរកំពង់គេងលង់លក់ក៏ត្រូវភ្ញាក់នៅពេល ពន្លឺព្រះអាតិទ្យចាំងចូលមកតាមប្រលោះបង្អួចមន្ទីពេទ្យ
ក្រាក..
សម្លេងទ្វាបើកក៏បន្លឺឡើងដែរសាងអោយរាងតូចត្រូវងាកទៅមើលអ្នកដែរបើទ្វាចូលមក
<<លោកប្រុស លោកគ្រូពេទ្យអោយចូលទៅជួប គាត់នៅក្នុងបន្ទប់ធ្វើការរបស់គាត់>>ពេទ្យស្រីអាយុប្រហែល28ឆ្នាំក៏និយាយទៅកាន់Jakeទាំងទឹកមុខរួសរាយរាក់ទាក់
<< បាទ ខ្ញុំទៅឥឡូវហើយ>>jakeតបទៅវិញទាំងញញឹមហើយក៏ងើបទៅបន្ទប់ទឹកដើម្បីដូរខោអាវចេញទៅជួបគ្រូពេទ្យប្រហែលជា10នាទីរាងតូចក៏ទៅដល់បន្ទប់ធ្វើការលោកគ្រូពេទ្យ មុននឹងបើកទ្វារចូលទៅ
<<អរ លោកមកដល់ហើយ ហេ>>លោកគ្រូពេទ្យក៏សួទៅរាងតូចដែរដើរមកអង្គុយនៅកៅអ៊ីទល់មុខជាមួយគាត់
<<បាទ>>jakeនិយាយទាំងសុភាពបំផុត ព្រោះ
ពេលនេះគេមិនមានអារម្មណ៍ចង់និយាយជាមួយអ្នកណាទេព្រោះមិនទាន់ធ្វើចិត្តបាននៅឡើយចំពោះរឿងរបស់Heeseung
<<គឺខ្ញុំចង់ប្រាប់លោក ថាលោកកំពុង់មាន ជំងឺមហារីកដំណាក់កាលចុងក្រោយ ហើយជំងឺ នេះមិនអាចព្យាបាលបានទេព្រោះវាជាដំណាក់ចុងក្រោយ លោកមានពេលតែ3 ខែទេក្នុងការរស់នៅ 3ខែនេះសូមលោកទៅធ្វើអ្វីដែរលោកចង់ធ្វើទៅណា ព្រោះវាមានរយះពេលតែ3 ហើយ នេះជាឯកសាររបស់លោក>>គ្រូពេទ្យក៍បាននិយាយរៀបរាប់ប្រាប់រាងតូចគ្រប់យ៉ាងហើយហុចឯកសារអោយរាងតូចហើយក៏ទះស្មារ jakeតិចតិចដើម្បីលើកទឹកចិត្ត
<<មហារីក ...>>jakeនិយាយទាំងទឹកភ្នែក នេះទើបតែបាត់បង់មនុស្សដែរខ្លួនស្រឡាញ់ ឥឡូវក៏ជិតដល់ពេលបាត់បង់ជីវិតទៀត
<<បាទលោកនិយាយមិនខុសទេ គឺជំងឺមហារីក>>ពេទ្យក៏និយាយដើម្បីបញ្ជាក់ទីរាងតូច
<<ចឹងខ្ញុំសុំលាលោកគ្រូពេទ្យទៅវិញហើយ ជំរាបលា>>jakeនិយាយទាំងលើកដៃសំពះ ហើយប្រឹងក្រោកដើម្បីចាកចេញពីមន្ទីពេទ្យ
ESTÁS LEYENDO
ទៅជារៀងរហូត💔 (ចប់)
Romance>Heeseung យំសោក ដៃទាំងសងខាងស្រវាឱបរាងកាយjakeដែលត្រជាក់ដូចទឹកកទោះអ្នកនិយាយអីក៏គេលែងដឹងហើយ ទោះសុំទោស ១០០០០២០០០០៣០០០០០០០០ ដងក៏ គេមិនឮដែរ គេចាកចេញហើយ ចាកឆ្ងាយហើយ ចាកចេញ ទាំងការឈឺចាប់ ចាកចេញទាំងមិនស្គាល់អ្វីទៅសុភមង្គលពិតប្រាកដពេលគេនៅរស់នៅសើចនៅយំអ្នកមិនដែ...
