HATIRA KASIMPATI (GxG)

| 34 | I. Kısım

Hadi biraz geçmişe gidelim. Bölüm iki kısımdan oluşuyor.

Dört Yıl Önce

(Yazardan)

Gökyüzü mavisi gözlerini yürüdüğü kaldırım taşlarından ayırmıyordu. Görüşü bulanıklaşınca gözlerini kırpıştırdı. Bir ara göz doktoruna gitmeliyim, dedi içinden. Bu aralar görüş bulanıklığını pek bir sık yaşar olmuştu.

Gözlerini karşıya kaldırdı. Kaldırım taşlarıyla yeterince haşır neşir olmuşlardı zaten. Bugün güneş kendini sadece dört saat göstermişti. Hava epey soğuktu. Bir an önce sevgilisinin yanına gitmek ve birlikte sıcak bir şeyler içmek istiyordu.

Telefonu çaldı. Arayan Güzay'dan başkası değildi. Nefesi kuvvetli bir şekilde üfleyip aramayı cevapladı. Bir yandan da yürümeye devam ediyordu. Hareketi keserse daha çok üşüyeceğini biliyordu.

"Alo?"

"Aşkım!" dedi Güzay uzunca.

"Söyle."

"Neredesin?"

"Yürüyorum, yoldayım."

"Kaç dakikaya burada olursun?"

"Birkaç dakikaya orada olurum. Bir şey mi isteyecektin?"

"Hayır," dedi neşeli gülüşüyle. Bu neşeye anlam veremese de istemsizce gülümsedi Karmen. 

"Ne bu neşe?" diye sordu. Sevgilisinin gülen yüzü zihninde canlandı. 

Güzay'ın neşeli olmasının sebebi belliydi fakat Karmen bunu bilmiyordu. Birazdan anlayacaktı.

"Sen yanıma geliyorsun, şöyle doyasıya sarılacağım. Ne demek ne bu neşe?"

Memnun bir ifadeyle sırıtmaya başladı. Başını aşağı yukarı salladı. Hemen sevgilisine sarılmak istedi Karmen fakat birkaç dakika daha sabretmesi gerekecekti.

"E tabii o da doğru. İnsanın ben gibi sevgilisi olunca..."

"Hemen de ukalalaş, hiçbir fırsatı kaçırma," dedi Güzay sessizce sırıtarak. Koltukta daha fazla oyalanamayacağı anlayıp ayağa kalktı. Bu heyecanını bastırması gerektiğini düşünüyordu. Belki Karmen'e abartılı bile gelebilirdi. 

Karmen'in huylarını az çok öğrenmişti ve öğrenmeye devam ediyordu. Kesinlikle bu ilişkideki romantik taraf direkt olarak kendisiydi. Karmen romantiklikten epey uzaktaydı ve Güzay bu gerçeği kısa zaman önce kabullenmişti. Yine de ondan da bir şeyler beklemiyor değildi. Her insan sevildiğinin sadece sözlerle değil, hareketlerle de kendisine hissettirilmesini isterdi.

"Güzaycığım aşk olsun, ne ukalalığımı gördün?"

"Aşkım birkaç kez gördüm, yalan değil yani," deyip kahkahayı patlattı.

"Dün sevgili olmadık yahu. Günden güne daha iyi tanıyorum seni."

"Nasıl bir insanım? Anlatsana biraz," dedi Karmen kelimeleri uzatarak. Normalde asla yapmayacağı bir şey olduğu için sevgilisine epey komik geldi. Güzay'ın bir kez daha kahkaha atmasını sağladı.

"Evin önündeyim."

"Tamam, hemen kapıyı açıyorum," dedi. Koşar adımlarla kapıya gitti. Açmadan önce saçlarını düzeltti. İnce kazağının alt ve yaka kısmını da düzeltip kapıyı öyle açtı. Birbirlerine tatlı tatlı gülümsediler. Karmen'in gözleri Güzay'ın telefonuna kaydı. Her ikisi de telefonlarını halen kulaklarına dayalı tutuyorlardı.