Seungmin yağmurlu bir günde içli içli oturmuş, sigarasını yakmış etrafa bakıyordu.
Hyunjin için özel biri olduğunu sanmıştı.
En azından arkadaş gibi.
Ama Hyunjin'in telefonunda okuduğu mesajlar onu şok etmişti.
Ağlamak istiyordu ama ağlarsa haksız
olacağını biliyordu.
Umutlanması zaten saçmalıktı.
Kapı çalmıştı, yavaş adımlarla kapıya yöneldi ve açtı.
Gelen Hyunjin'di.
Seungmin içeri girmesi için işaret yaptı.
Hyunjin:Sigara kokuyorsun.
Seungmin:Seni ilgilendirir mi?
Hyunjin:Ama sen sigara içmezsin.
Seungmin:2 aydır içiyorum.
Hyunjin:Neden?
Seungmin: Herşeyi sorgulama.
Hyunjin: Bırakmalısın, çok zararlı.
Seungmin: Hayatımda ne zamandan
beri varsınız Hyunjin bey?
Sözleriniz anlamsız.
Hyunjin:Neden böyle davranıyorsun?
Seungmin:Sen neden fanın olan
aptal bir ergenin evine geldin?
Hyunjin: Ne?
Seungmin: Çık git evimden.
Müziğini seviyorum,seni değil.
Bir zamanlar seni de severdim
o ayrı konu.
Hyunjin:Ama ben ne yaptım?
Seungmin: Mesajlarını gördüm.
Tiksiniyorum senden,uyuz herif.
Hyunjin:Ne mesajı?
Seungmin: "O da diğer fanlar gibi bir takıntılı." "Sırf tipini beğendim diye stüdyoya çağırdım."
"Kullanıp atarım."
Dediğin mesajları.
Hyunjin:S-
Seungmin:Defol git Hyunjin.
DEFOL GİT!
Seungmin Hyunjin'i itti. Resmen evden atmıştı.
