_4 yıl önce_
Ağaçların üstünde hızlı bir şekilde ilerlemek rüzgarı yüzünde hissetmek özgür hissettiriyordu. Hemen yanından ilerleyen İtachinin durması ile durdu. Arkalarından gelen obito da durmuştu. Bir kaç işaret ile yerleşmeleri gereken yerlere dağılmışlardı. Çok değil iki dakika sonra gördüğü şey kalbinin dağılmasına da neden oldu.
Saskesi.
Yıllar sonra onu görüyordu. İtachi nisanın dediği gibi büyümüştü. Boyu uzamış küçükken onu saran kolları genişlemişti altı yaşındaki saskesi çok daha güçlü biri olmuştu. Sırtında taşıdığı kız da bunun bir göstergesiydi.
Siyah saçları yine aynıydı burdan bile yumuşacık duruyordu, gözleri eskisi kadar parlak değildi ama siyahları hala gördüğü en siyah gözlerdi. Kokusudu da aynımı kalmıştı yoksa ondan başkasına gülmeyen yüzünün pembe saçlı kıza gülmeye başlaması gibi değişmişmiydi.
Ne konuştuklarını duyamıyordu ama sasukesinin ondan başkası ile böyle oluşu canını çok sıkmıştı.
-_-_-
"Yoruldun mu sasuke kun."
"Az öncede dediğim gibi ben iyiyim sakura benim için endişelenme. Biran önce köye dönmemiz gerek."
"Kakashi sensei ve sai önden gidip rapor vericek zaten sakin ol."
"Anlamıyorsun ona ilk defa bu kadar yaklaştım sakura nasıl sakin kalabilirim."
"Ama biraz dinlenmen gerek."
"Peki."
"Ona gerçekten çok değer veriyorsun dimi."
-_-_-
-Naruto-
Pembe saçlı kızın dediğine tekrardan gülümsediğinde ne zaman akmaya başladığını anlamadığım yaşlarım hızlandı.
Sasuke burdaydı, saskem burdaydı hemen iki ağaç önümdeydi. Koşup sarılabileceğim kokusunu soluyabileceğim mesafedeydi.
Ağızımdan kaçacak hıçkırık obitonun elinde yok oldu. O an görevin farkına vardım. Çok önemli bir parşömen için gelmiştik buraya, alacağımız kişinin kim olduğunu önemli değildi.
Bir süre iyice yerleşmelerini bekledik. İtachi gizlice fark ettirmeden yapmak istiyordu. Onito ise onları alt etmek. Bense İtachi gibi düşünüyordum çünkü Sasukeyle karşı karşıya durmak benim için herşeyden daha zordu. Karşısında gözlerinin içine bakarken nasıl olur da sarılmadan parşömeni alıp gidebilirdim nasıl ona vurabilirdim ki.
Harekete geçmek üzere hazırlandığımızda zetsunun gelişi ile durduk.
"Parşömen onlarda değil çoktan konohaya ulaşmış."
"Yani görev iptal mi."(Naruto)
"Evet geri dönüyoruz."(İtachi)
"Ona yaklaşabilir miyim?"(Naruto)
"Olmaz Naruto gidiyoruz."(İtachi)
"Lütfen...ben ben onu çok özledim ve kokusunu solumam gerek lütfen İtachi."
"Farkedilirsen savaşman gerekecek bunu yapabilecek misin?"(Obito)
"..."
"Hala hazır değilsin. Gidiyoruz."(Obito)
------
Obito beni fazlasıyla zorluyordu. Evet en çok onunla eğleniyordum ama beni yine en çok üzen de oydu.
Sürekli yetersiz oluşumdan bahsediyordu. Yeteri kadar karanlıkta olmadığımdan ve bu yüzden Sasuke ile karşılaşamayacağımı söylüyordu.
Ancak yeteri kadar savaşçı, gözü kara , duygusuz olursam onun karşısına çıkabilirmişim. Şimdiki halimle onun karşısında ağlamaktan başka bir şey yapamazmışım ve beni çoktan unutmuş olan sasuke yanındaki sevgilisini korumak için beni gözünü dahi kırpmadan yere serermiş.
Belki öldüğümü sanmıştır beni unutmamıştır diye kendimi teselli etmeyi bırakmam gerekiyormuş.
Kırmızı gözlerimin onu görünce maviye dönmeyi bırakması gerekiyormuş.
Geçmişim sadece acı verirmiş geleceği değiştirmek benim ellerimdeymiş. Benim sayemde çok güzel bir gelecek yaratabilirmişiz. Herkesin mutlu olduğu bir dünya yapabilirmişiz. Zaten madara hep bunun için uğraşıyordu. Benim gibi içinde jinjuriki olan diğer sekiz kişiyle bunu gerçekleştirmeyi planlıyordu.
Evet içimdeki canavar diye bahsettikleri şey gerçekten de oradaydı. Ama ben canavar olarak anmaya yeni başlamıştım. Onu arkadaşım gibi görmemem ona sahip olmam gerekiyormuş kimin patron olduğunu göstermem gerekiyormuş.
İtachi obito ve madara dışındaki herkesi yenmeyi başarmıştım artık antrenmanlara sadece obito ve İtachi ile devam ediyordum.
Sık sık görevlere çıkıyorduk ve her seferinde biraz daha eski benden uzaklaştığımı hissediyordum.
Karanlıkla kaplanmam değil karanlık olmam gerekiyordu.
❤️
Merhabalar nasılsınız.
Geçen bölüm Narutonun 16 yaşında geldiğini söylemiştim şimdi dört yıl geri sasukeyi ilk gördüğü zamana geldi.
Oy ve yorumlarınızı unutmayın ✨

