Episode(9)(Unicode)

129 5 3
                                    

''လာ လာထိုင်ကြ. ထိုင်​​ကြ....''

ဒီနေ့ အိမ်စေ့လူအားလုံးခေါ်ရတဲ့အကြောင်းကဒီရွာရဲ့ပညာရေးကိစ္စ ကြောင့်ဘဲ..
အရင်းဆုံးအားလုံးနဲ့မိတ်ဆက်ပေးအုန်းမယ်

ဒီတစ်ယောက်က...ကျုပ်တို့ရွာကိုကျောင်းအုပ်ကြီးအနေနဲ့ပြောင်းလာတဲ့မောင်မိုးကောင်းမာန်ဘဲ....အရင်းက...

''အတော်ချောတာဘဲ... ဟုတ်ပါ့တော်''
ဟုတ်ပ....

ရွာသားတွေရဲ့တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ရေးရွတ်သံများကထွက်ပေါ်လာသည်။

''အဟမ်း....တိတ်တိတ်နေကြမယ်.''
..
ရွာလူကြီးကဝင်ဟန့်လိုက်ပြီးစကားဆက်လေသည်။

အရင်းကနယ်သာလန်ဆိုတဲ့နိုင်ငံရဲ့ပါမောက္ခတစ်ယောက်ဖြစ်တယ်....ပါမောက္ခတစ်ယောက်က..ကျုပ်တို့ရွာမှာလာပြီးတာဝန်ယူပေးတာကအတော်ရှားပြီးကျေးဇူးတင်သင့်ဂုဏ်ယူသင့်တဲ့အရာဘဲ....ဒါတင်မကသေဘူး
ရွာရဲ့လိုအပ်နေတဲ့သင်ကြားရေးဆရာ.ဆရာမနှစ်ယောက်လဲဆင်းလာမှာတဲ့ ဒါတွေအားလုံဟာဒီကဦးမိုးကောင်းမာန်ရဲ့ကြိုးပမ်းပေးမှုတွေဘဲ...
.ကျုပ်တို့ဘက်ကလဲတာဝန်ကျေးပွန်းအောင်ပြန်လဲလုပ်ဆောင်းပေးရမယ်..ခလေးတွေအယောက်စေ့ကျောင်းတက်နိုင်အောင်မိဘတွေဘက်ကလဲလုပ်ဆောင်ပေးရမယ်..

ဟုတ်ကဲ့ပါ....ရွာလူကြီး.ကျုပ်တို့ရွာနဲ့ခလေးတွေအားလုံးရဲ့ကောင်းစားရေးဘဲလုပ်ရမှာပေါ့ဗျာ....ဟုတ်တယ်မလား.,

ဟုတ်တယ်..ဟုတ်တယ်...လက်ခံတယ်.

ရွာလူကြီးတို့ဘက်က ကျွန်တော်ကိုကျေးဇူးတင်မို့မလိုပါဘူးဗျာ..ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကလဲစိတ်ပါပြီး အခုလို တကယ်လိုအပ်နေတဲ့နေရာတွေမှာလုပ်ကိုင်းမို့ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့လို့ပါ...ခလေးတွေအားလုံးကိုမိဘများကကျောင်းကိုအကုန်ပို့ပေးကြပါဖို့ဘဲတောင်းဆိုးခြင်းပါတယ်...

''ကျွန်တော်ဘက်ကဒီလောက်ပါဘဲသူကြီး...''
စကားကိုတိုတိုပြတ်ပြတ်သာပြောပြီးနိဂုန်းချုပ်သွားပေမဲ့သြဇာသံအပြည့်ပါတဲ့အသံသြသြကိုလူတွေကမှင်သက်နေကြဆဲပင်ဖြစ်သည်။

ဦးလေးတို့ဘက်ကတော့...မောင်မိုးကောင်းမာန်ကိုကျေးဇူးတင်တယ်ကွယ်...

ကွာဟမှု(The gap)Where stories live. Discover now