12 (on iki)

11.2K 689 328
                                    

Saka yaptim yok final

Jungkook'dan

Anlamıyordu.

Hiç kimse beni anlamıyordu.

Ben kendimi ilk defa yetersiz hissetmiştim, ilk defa çaresiz hissettiştim ve ne kadar ona yakalanmak istemesemde yakalanmıştım.

Bana bağırmıştı, hem de ilki değildi bu sürekli en ufak tartışma'da böyle yapıyordu ama bu sefer ben de iyi değildim, çaresizdim ve o bu halimi gördüğü halde bana kötü davrandı.

Beni annem üzmedi, babam üzmedi arkadaş kazığı yemedim ama eğer taehyung'dan bir darbe yersem kaldırabileceğimi hiç sanmıyordum.

Beni evinden de kovmuştu, ben ne yapmıştım ki ona?

Ağlıyor ve sokakta yürüyordum gözyaşlarım önümü görmemi zorlaştırıyordu eve yürüyerek gitmeyi tercih etmiştim.

Onun o bağırışları kulağımda çınlıyordu sanki ve daha da gözyaşı döküyordum.

Kulağımdaki çınlamanın geçmesi için bir bank'a oturdum ve kulağımı kapattım.

"İyi misin?"

Birinin beni dürtüklemesiyle ellerimi kulaklarımdan indirdim.

"İyi gözükmüyorsun su vermemi ister misin?"

"İyiyim"

"Öyle gözükmüyorsun ama"

"İyiyim teşekkür ederim"

Tam kalkacağım sırada beni kolumdan tuttu.

"Peki, o zaman tanışalım ha? Ben Hwang Hyunjin sen?"

Sanırım tanışmaktan zarar gelmezdi, hem belki biraz kafam dağılırdı o yüzden geri yerime oturdum.

"Jeon Jungkook"

"İsmin güzelmiş, peki jungkook neden ağlıyorsun, çok kötü gözüküyorsun"

"Önemsiz"

"Peki anlatmak istemiyorsan anlatma, ama önemsiz birşey için bu kadar ağlamaya değmez, sil gözyaşlarını"

"Neden? Neden benimle tanışmak istedin?"

"Çünkü iyi gözükmüyordun, sevdiğin birisi mi üzdü seni?"

"Evet, ama sanırım ben abartıyorum"

"Orasını bilemem, anlatmadın çünkü"

Bağırdı işte bağırdı mı deseydim? Abarttığımı düşünürdü kesinlikle.

"Tartıştık işte ben gitmeliyim iyi günler"

Kalktığımda o da beninle birlikte kalkmıştı.

"Biraz yürüyelim mi?"

Tanrım, hayatımda ilk defa gördüğüm bir insanla neden yürüyeyim ki?

"Neden?"

"Jungkook, daha yeni tanışıyoruz ama eğer içinde tutarsan daha zor gelir, benimle paylaşırsan en azından rahatlarsın"

Haklıydı, belki rahatlardım ama özel bir meseleydi bu. Taehyung'un çocuk yapma bağımlısı olduğunu söyleyemezdim.

"Peki, ama çok detaya girmeyelim olur mu?"

Yüzünde anlamsız bir gülümseme oluştu.

"Olur"

...

On dakikadır birlikte yürüyorduk.

Ne ben konuşmuştum ne de o.

Tam söze gireceğim sırada benden önce davrandı.

"Benim de sevdiğim beni üzdü yani aynı kaderi yaşıyoruz."

"Ayrıldınız mı?"

"Evet"

Biz taehyung'la o kadar ileri gitmemiştik ki.

"Biz o kadar büyük bir kavga etmedik"

"Şimdi böyle üzen yarın kim bilir nasıl üzer"

"Taehyung o kadar da kıyamaz bana"

"O kadar emin olma"

Tanrım, amacı neydi bunun?

"Bu kadar yeterli sanırım iyi günler"

Tam karşıya geçeceğim sırada direğe yaslanmış, gözleri yaş bir şekilde beni izleyen taehyung'u gördüm.





Do You Know Sex? | tk  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin