101 Days to fell

PROLOGUE

101 days to fell prologue

"sad to say Atty. Stevenson 101 days left for your daughter " narinig kong sabi ni Dr. Lee ang family doctor namin. Pagkarinig nang mommy ko halos mamatay siya sa iyak. "lyn calm down kindly slow down your voice you might awake her" sabi ni Dad habang pinapakalma si Ma'am. Ako nang marinig ko yun halos gumuho ang mundo gusto kong sumigaw pero hindi pwede kasi baka malaman nila na I'm just pretending that I'm sleep. Pasaway na bata talaga ako:-P Pero masamang damo pala madali din mamatay. grin emoticon Pinatuloy ng doctor ang pag explain sa parents halos hindi ko maintindihan yon hindi dahil sa lalim ng salita dahil ako sa sarili ko habang nakikinig sa usapan nila. Ang tanging maintindihan ko lang ay I've a rheumatic heart diases at cancer sa utak at stage 4 na daw. Bata pa ako para mamatay I'm just going to turned 16 on the following day. Hindi ko pa naabot kahit kalahati ng pangarap ko. Hindi pa ako magkakaroon ng boyfriend hindi pa ako nakakaranas ng first hug o first kiss o kahit ma bigyan ng teddy bear or flowers and chocolate. Never din akong isinayaw s disco o love song. O maging inalayan ng kanta. Panu ba naman genius daw ako walang inaatupag kundi pag aaral at social network. 24/7 nakaharap sa libro o sa computer. Sabi ko noon sa sarili bago ako mamatay Kailangang matutunan ko muna ang mga bagay na hindi ako marunong at gawin ang mga bagay na aing kinatatakutan kahit life over death pa yon kasi mamatay naman ako diba after 101 days so I'm gonna have I will make 101 rest of my days joyous one.