4 ay sonra
Jungkook
Elimde kitap karşımda eyfel kulesi önümde kahve harika kim ihtimal verebilirdi ki o kötü aylardan sonra günlerimin böyle olabileceğini iyi ki ikizim vardı annemle babam ayrıldıktan sonra bir çocuğu anneye bir çocuğuda babaya verilmişti ikizim Paris'e gitmiş ben ise o içki kokan her gece dayak yediğim evde kalmıştım tabi hiç bir zaman bunu ikizim yansıtmamıştım hatta kimseye
Zaten kimsem yoktu ki kime anlatıcaktım bir ikizimin olduğunu hayatımı kurtardığını beni o bataklıktan kurtardığını. O gece eve giderken birden beni aramıştı ve bende herşeyi bir anda söylemeye, anlatmaya başlamıştım babamı bencili okulda yaşanan olayları ve taehyung ikizim bunları duyar duymaz yer değiştirmeyi teklif etmişti o intikam istiyordu bense huzur bu yüzden kabul etmiştim
Herşeyimi geride bırakıp Paris'e gelmiştim kafamı bu 4 ayda güzel topalamıştım artık nefes alabiliyordum artık huzurluydum ikizim orda yaptığı herşeyi bana anlattı bencilin tutuklandığını ve taehyung 3 gün boyunca ikizimin peşinden koştuğunu ama sonunda vazgectiğini dediğine göre bıkmıştı yani ne bekliyordum ki tabiki de vazgeçiçekti
İkizimin öğrendiği bilgiler kafamı çok karıştırmıştı herşeyin bencilin yaptığını boloda ki çocuğun bencil değilde taehyung olması garipti bencile karşı hiç bir duygu yoktu içimde artık ama her taehyung diyince kalbim hızlı çarpıyordu ama zamanla onunda geçeceğini biliyordum neler geçmedi ki oda geçerdi elbet yine düşüncelere dalmıştım her zaman ki gibi
"bonjour monsieur"
Bir an duraksadım bu sesi tanıyordum çok tanıdıktı başımı yukarı kaldırdım tam karşımda dikiliyordu üstünde o gece kafede giydiği kıyafetler vardı
"Sen... "
Güldü tabureyi çekip oturdu
"Uzun zaman oldu ha jungkook'
Başımı salladım buga girmiş gibiydim o bana ben ona bakıyordum başka bişey yapmıyorduk büyük ihtimalle benden cevap bekliyordu ama ben şaşkınlııktan ne söyleyeceğimi bilmiyordum
" Bu kadar sarşırma jungkook elbet bir gün karşında oturacaktım elbet bir gün seni bulacaktım"
"Ama nasıl?"
"İkizin ne kadar ağzı sıkı gibi gözüksede 3 gün peşinden koşmamla herşeyi anlattı"
"Ama bana sana söylediğini söylemedi"
"Çünkü kafanı toplarlamanı istiyordu bana bir anlaşma önerdi 3 ay sonra o Paris'e giderken bende gidicektim ve seni görecektim ve bu sayede de öğrendiğim an paris uçağında olmicaktım"
" Ama o 1 ay önce döndü "
Başını salladı
"O kadar huzurluydum ki jungkook bir anda beni görürsen yine huzursus olursun diye çok korktum bende 1 ay seni uzaktan izledim her ne yaptıysan bir adım arkandaydım ve garip olan beni 1 ay boyunca hiç fark etmedin"
"Neden geldin peki"
"Herşeyi biliyorsun demi"
Kafamı salladım
"Peki ya seni sevdiğimi"
Gözlerimin pörtlediğine yemin edebilrdim ağzımda büyük bir ihtimal bir karış açılmıştıda
"NE? "
Bir anda bağırınca herkes bize dönmüştü
"Bunu hiç anlamadım diyemezsin lunapark akşamı, onla gitme diye sana az kalsın yalvarmak üzere oluşumu, gerçekten beni hiç farketmedim mi? jungkook"
"Kafam onla doluydu tek düşüne bildiğim oydu"
Masada ki elimin üstune elini koydu
"Peki ya jungkook kafan hala onunla mı dolu? "
Şaşkınlıkla ellerimize baktım
"Biliyorum jungkook çok yara aldın ve hepsi benim suçun sayılır ne yaparsak yapalım bu acıların gitmeyeceğini her zaman kendini hatırlayacağını biliyoruz ama izin ver bu sefer ben yanında olayım jungkook bu sefer sadece ikimiz olalım"
Gözünden bir damla yaş geldi
"Beni istemezsen anlarım eğer beni red edersen şimdi giderim ve sana yemin ederim bir daha karşına çıkmam seni rahatsız etmem ama istersen küçükte olsa bi şansımız varsa o zaman izin ver yaralarını ben sarayım dudagında ki tebessümün sebebi ben olayım"
"Taehyung... "
Ayağı kalktı yanıma geldi dizlerimin dibine çöktü başını dizime yasladı ağlıyordu
"Hepsi benim suçum jungkook keşke o bola akşamında sana adımı söyleseydim seni bırakmasaydım keşke seni hatırlasaydım keşke jungkook başka bir zaman daha mutlu daha aşık zamanda birbirimiz ile karşılaşsaydık"
Ellerimi sıkıca tutuyordu pantolunumun diz kısmı ıslaktı elimi çektim bunu yanlış anlayıp daha fazla ağlamaya başladı
"Özür dilerim özür dilerim haklısın ben olsam bende beni istemezdim"
Elimi yanağına koydum başını kaldırdı baş parmağım ile gözünden akan gözyaşını sildim
"Çok yaralıyım taehyung"
"Yaralarına merhem olup sararım"
"Çok umutsuzum"
"Sen için umud olurum"
"Geleceğim kap karanlık"
"Geleceğine ışık olurum"
"Ben daha kendimi sevemezsem nasıl seni sevebilirim"
"Benim sevgim ikimizide yeter jungkook ben senide severim kendimide"
"Ama sevgi bana hep acı verdi"
"İzin ver şimdi sana aşkı tanıtayım jungkook"
Ayağı kalktı elini uzattı güldüm
"Deveju"
Omuz silkti
"Bu sefer elimi tutacak mısın? "
"Tutarsam bir gün sen bırakcak mısın? "
"Ölene kadar hayır hatta ölümden sonra bile eğer başka bir hayat var ise orda da sen jungkook eğer paraler evrenler var ise ordada sen jungkook her yerde sen jungkook sadece elimi tut geri kalan herşeyi ben halledicem"
Usulca güldüm umud dolu gözlerle bana bakıyordu elimi ellinin üstüne kaydum hemen kavradı ve beni kendine çekip sarıldı
Yazardan
Veee bir kitabın daha sonuna geldik...
Vay ve neler yaşadık ama
Taehyung sen mi yaşadın asıl ben neler yaşadım
Jungkook???
Taehyung kaçar
YOU ARE READING
Bencil/Taekook
Fanfiction"Bencildi o hiçbir şeyi önemsemezdi umursamazdı" "Peki neden sevdin onu neden seni bu kadar yaralayan birisini sevdin" "Herşeye rağmen bende açtığı yaraya bile sevgi duydum ben o yüzden sorma bana onu bu denli neden sevdiğimi" "Bu sevgi seni öldürüy...
