𝐌𝐄𝐌𝐎𝐑İ𝐄𝐒/MUİCHİROU TOKİTO X READER

2:IŞIĞI TUTAN KİŞİ

-2:IŞIĞI TUTAN KİŞİ-

Asami:N-Nerdeyim ben?SEN KİMSİN!

?:Karanlıktan korkarsan bunu al tamam mı?

Asami:S-Sen kimsin ki?!

?:Unuttun mu Asami,ben babanım(özellikle koyu siyahla yazdım ki anlaşılsın)

Çığlık atarak kalktığımda etrafta diğer Hashira denilen varlıklar vardı.

Mitsuri:A-Asami-Chan.

Asami:Ohh,sadece bir rüyaymış...

Giyuu:Siz çıkın,biz bir şey konuşacağız.

Diğer Hashira varlıkları odadan çıktı ve biz Giyuu'yla yalnız kaldık.

Giyuu:Asami,beni hatırlamıyor musun?

Asami:I-ı.

Giyuu:Anlıyorum...

Giyuu tam odadan çıkacakken ona seslendim.

Asami:Sen kimsin ki?

Giyuu:Boş ver...

Giyuu odadan çıktı ve ben odada yalnız kaldım.Sonra içeriye Shinobu girdi.

Shinobu:Aklın karışık ha?

Asami: ...

Shinobu:Zamanla her şey oturacak Asami-Chan şimdi bunları dert etmenin bir anlamı yok.

Asami:Haklısınız Shinobu-Chan,ama ben değil buradakiler aklımı karıştırıyor.

Shinobu:Anlıyorum Asami-Chan.

Asami:Anlamıyorsunuz.Hiç biriniz anlamıyorsunuz!Siz yaşadınız mı ki bu durumu?Ah,doğru ya hiç yaşamamışsınızdır!Bana böyle davranmak bu kadar hoşunuza gitmesin onun yerine uğraşacak başka bir şey bulun!

Göz yaşlarım akıyordu,Shinobu bana üzülerek baktı.

Shinobu:Asami-Chan,bak ben-

Asami:Sadece git.Lütfen sadece git.

Odadan çıktı ve bende yatağın içine gömülüp kafama kadar battaniye çekip ağlamaya başladım,ağlarken dizlerimi de kendime çekmiştim.

--------------------------------------------------------------------

Shinobu:Olmuyor.Sadece Muichirou'yada değil,herkese karşı sinirli onun aklını fazla karıştırdın Giyuu daha hafızasını kaybedeli 1gün oldu ve sen hemen onu önceden tanıdığını dile getiriyorsun bu da onun aklını çok karıştırmış,ve bu seferde hafızasını kaybettiği için kendini suçlamış.

Giyuu:benim suçum...

Shinobu:Hayır senin suçun değildi,o sadece fazla kafasına takıyor.

Obanai:Hepimizin suçu var,ama en çok Muichirou'nun.

Tüm Hashiralar Muichirou'ya baktı.

Muichirou:Benden özür dilememi falan istiyorsunuz yapmam.

Obanai:En azından o iyi mi diye bakmalısın!

Gyomei:Zavallı kız,nasıl kafası karışmıştır...

Mitsuri:Aynen...

Rengoku:Onu ziyaret ettiğimde kaybolmuş küçük bir kız gibiydi...

Muichirou:Ben...Odamdayım.

Muichirou pov:

Saçma sapan şeylere ağlıyor benim de hafızam çok çabuk gidiyor hafızamı kaybettiğimde bu kadar umursamamıştım bu fazla abartıyor ama gene de odasına gideyim bari umurumda olduğundan değil,öylesine.(1 diyince inanıyoruz 3,2,0)

Odasına girdiğimde battaniyenin içinden ağlama sesleri geliyordu.Kaybolmuş bir kız gibiydi hakkaten...

Amaan,banane o kaybolmuş,ben değil.

Ama bende kayıptım...

Hala kayıbım gerçi değişen bir şey var mı?

Battaniyeyi açtığımda dizlerini kendine çekmiş,ağlayan küçük bir kız gördüm gibi oldu ama hemen Asami'ye dönüştü.

Muichirou:Asa...

Ben konuşamadan sarıldı.

Bu his...Bu his ne?

Neden kalbim bu kadar hızlı atıyor?

Asami:Özür dilerim,hafızamı yitirdiğim için özür dilerim,numara yapmadığım için özür dilerim

Muichirou:Senin suçun değildi...

15 dakika aralıksız ağladıktan sonra omzumda uyuya kaldı.

Bu hali çok minnoştu...

Baklava gibiydi...(milli değerlerimize sahip çıkıyoruz)

Onu yatağa yatırdım ve yanına bende yattım sadece biraz izleyecektim ama biraz(3 deyince inanıyoruz 1,2,4)

Bir süre baktım ona ama ben ne olduğunu anlamadan o yüzü gitti...