11.Bölüm

370 59 1
                                    

Emreyle olan anılarımı düşündüğümde üzülmüyor değildim onu belki hâlâ seviyordum ama nedenini bilmiyordum.Hiç sevgili olmamıştık bu zamana kadar geçmişimiz de öyle övünülesi bir geçmiş değildi.Yanında her gün başka kız gördüğüm zaman unutmaya çalışmıştım ama aptal gibi bu sene bilinmeyen numaradan yazıp hesap sormak istemiştim.
Telefonum titrerken kendime gelmeye çalıştım.Telefonu cebimden çıkartıp arayanın kim olduğuna bakıyordum ki arayan Emreydi.Bilinmeyen numara olduğumu zaten ilk günden sallayarak bile bulmuştu.Bunca zamandır rol yaptığını anlayamayacak kadar aptaldım.Ona hep kanardım.Telefonu açmadım ama bir kaç kez daha çalmasını dinledim.Yüzümde bir gülümseme belirdi 10.sınıfı düşünürken."Ne kadar aptalmışım"dedim.

Emre'ye bakıp gülümsüyordum sevgilisinden ayrılalı bir ay olmuştu 9.sınıfta beni reddetmiş olsa bile ondan vazgeçmek istemedim(Evet bazı alışkanlıklar zor bırakılıyor 10.sınıfta da hâlâ aptaldım)
Emre arkadaşlarıyla konuşurken yanlarına gittim
"Selam"dedim koca bir gülümsemeyle.
Emre de şaşkın bir ifadeyle "Seelam" dedi.Arkadaşları susmuş bana bakıyordu.
"İki dakika konuşabilir miyiz?"hiç iyi bir fikir değildi ama arkamda yine onu bekleyen şiir yazdığım bir kâğıt tutuyordum e napayım ben bodoslama atlamayı seviyorum her konuya; olayım galiba her zaman salak olmaktı."Bekleyin işim bittikten sonra gelirim"dedi arkadaşlarına bakarak.Ayağa kalktı benim belime elini koyarak önden gitmemi söyledi.Tamam diyip gülümsedim.Onun yüzünün kızardığını fark ettim ah her zaman çok tatlıydı.

Koridorda yürürken boş bir kalorifere yaslanıp direkt konuya girdi "Beni neden çağırdın"diyip gözlerime baktı ,ben de genzimi temizleyip yutkunarak "Şey-
ben hâlâ senden hoşlanıyorum-
Daha söyleyeceğimi bitirmeden bana değil de başka tarafa bakarak"Ama ben senden hoşlanmıyorum"dedi.
Böyle diyeceğini düşünsem de her seferinde şaşıryordum 9 .sınıfta böyle değildi,tamam son haftalar garipti zaten beni okulun bitmesini 2 hafta kala reddetmişti.Ama onu hep bana bakarken görüyordum ben bakmasam bile neden sevmediğin halde bakıyorsun bile demek istedim. Sürekli sevgili değiştirmişti bu sene ama ben yine de bana bir şans verebilir diye düşündüm.

Utanarak elimdeki kâğıdı gözler önüne serdim "Haklısın seni rahatsız ettim kusura bakma"diyip giderken "O elindeki ne" diye meraklı bir şekilde kâğıda baktı.
"Geçen sene sana bir kâğıt parçası vermiştim sen de çöpe atmıştın öyle bir şey"diyip önemsizmiş gibi elimi boşver anlamında salladım.Bu sefer tam anlamıyla gidiyordum ki elimden tutup gitmeme izin vermedi.Eliyle sol elimde tuttuğum kâğıdı işaret etti "Ne"diyerek onu anlamadığımı belirttim.O da hiçbir şey demeden elimdeki kâğıdı çekip aldı."Görüşürüz,umarım Edebiyat dersinde bana yardımcı olur bu şiirin"diyerek sınıfa doğru yol aldı.Anlamayarak ona doğru baktım yine çöpe atmak yerine Edebiyat dersinde yardımcı olması için yanında mı tutacaktı?

Ertesi gün o tekken dalga geçmek amaçlı yanına gittim "Yardımcı oldum mu"dedim tek kaşımı kaldırıp şüpheyle ona baktım.

O ise yine benim kalbimi kırmaya ant içmiş gibi "Kâfiyeler berbattı hiç beğenmedim,zaten ne umuyordum ki bu şiire bakılıp başka bir şiir bile yazılmaz.Kusura bakma şuan olması gereken yerde yani çöpte"bu kadar uzun bilgi vermesi gerekmediği halde bilerek böyle dediğini düşündüm.

"O kağıt sana girsin.Duygusuz pislik"trip attığımı düşünür bir şekilde saçlarımı savurarak kendi sırama oturdum.Sinirden kollarımı birbirine doladım.Arkamı dönüp ona baktığımda sırıtıyordu.

Onun duyabileceği bir şekilde bağırdım "Ne sırıtıyorsun be"o ise  beni daha sinir edecek bir şekilde dudaklarını büzerek "Hiiiç" dedi."İyi bari"diyip önüme döndüm.

Fazla ergenmişim ya diyip kendime gülüyordum.Emre'nin taklidini yaparak "Kâfiyeler berbattı"diyip gülmeye devam ettim.Hangi aptal böyle bir bahane uydururdu ki bir şiiri beğenmemek için, evet doğru duydunuz o uydururdu.

......

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum hepinizi çok seviyorum ♥️

Şerefsiz °Texting°Where stories live. Discover now