Fate Brought Us Together ≮ Taekook✔

T:십 사

Taehyung

      Yılların üzerine iğrenç bir tesadüfle tekrarsan karşılaştığım babam.Baba kelimesini onun için kullanmak diğer babalara hakaretmiş gibi geliyordu.

Elindeki bardak benim söylediğim cümleyle yeri boylarken hızla ayağı kalktı.

"Jimin bunun burda ne işi var?"

"Ne demek ne işi var Bay Kim? Çocuğunuz değil mi? Ahh aynı zamanda kardeşim?"

Birşey demeden bu sefer bakışlarını Jeongguk'ta sabiyledi.

"Bu iğrenç şey niye burda söylesene!"

"Kendine çeki düzen ver kimse eşimle ilgili böyle konuşamaz!?"

"Eşin mi?"

Çatık kaşlarıyla yanımıza gelip Jeongguk'un cenesini tuttu ve sertçe yana çevirip mühür bölgesine baktı. Ben hemen elini itince pis bir sırıtıs takındı.

"Kardeşinle mühürlenecek kadar mı yokluktaydın ha Jeongguk?"

Ben tam ağzımı açacakken Jennie araya girdi.

"Ah yanlıs hatırlamıyorsam Bayan Jeon'u öldürmeden önce boşamıştıniz- ah pardon ölümünden önce."

Babam denen pislik sinirden kırmızıya dönmüş gözleriyle bağırdı.

"Yıllar sonra ne diye bu iki pisliği karşıma çıkarıyorsunuz!?"

Jimin elinde getirdiği evrakları yavaşça orta sehbaya bıraktı ve alayla konuştu.

"Ah Bay Kim... Pislik dediğiniz kişilerden biri Kim Şirketinin diğeri ise Jeon Şirketinin yeni sahibi. Bence söylerinizi geri alın."

Ben hafifçe kıkırdarken babam kağıtlara bakıyordu gözünü ayırmadan.

"Hayır...HAYIR!? OLAMAZ BUNLARIN HEPSI PALAVRA.!?"

Önündeki kağıtları parça pinçik ederken Jennie ona 'Sen gerizekağlı mısın?' bakışı atıyordu.

"Bay Kim lütfen zahmet etmeyın parçalamaya. Malum kopyasının bile kopyası bizde mevcut."

Deliye dönmüştü. Tam bağıracağı esnada telefonu çaldı arayan kimdi ben görememiştim ama Jennie telefon ona yakın olduğu için görmuştu.

"Aa oppam arıyor. Acaba sonraki yeminiz mi demeliydim Bay Kim?"

Telefonu meşgule düşürünce Jennie aeaya girdi.

"Neden kapadıniz ki? Durun ben arayayım."

O Seokjin Hyung'u araken yemek odasına giren, Seokjin, Namjoon ve Yoongi ile Jennie telefonu kapattı ve Seokjin'e yaklaşarak sarıldı. Ardından Namjoon'a.

Babam ise taş gibi kesilmişti. Onlar sandalyelere yerleşirken sadece ben ve babam ayaktaydı. Artık konuşmanın zamanı gelmişti.

"Bay Kim, oğlunuz Kim Taehyung'u iyi tanıyamamıssıniz. Ben Kim Taehyung asla altta kalmam. Benim hep bir çıkışım vardır. Sırf hırs için öldürdüğün onca insan ve kırdığın onca kalbi sana soracaklar, merak etme. Ama benim tek bir sorum var. Hiç mi aramadın beni? Sadece para yollayarak mı baba olunuyor peki? Oğlunun çekebileceği hiçbirşey mi aklına gelmedi?"

O suskunca otururken Jeongguk'u parmağımla gösterdim.

"Peki ya eşimin hayatı? Annesini öldürmen yetmemiş gibi onu zorladığın herşeyin hesabını sana ilk ben soracağım Kim Taehyun. Seni kendi aç kurtların arasında bırakana kadar asla durmayacağım. Elinde olan bütün hisseleri ben alacağım. Ve sen dibi göreceksin."