ავტორი pov
პატარაობისას ყოველთვის მჯეროდა ბედნიერი დასასრულის. მწამდა რომ ყველაფერი სწორედ ისე მთავრდებოდა როგორც ზღაპრებში იყო. გავიზარდე და მივხვდი რომ შევცდი! ამდენიხანი კი ილუზებში ვცხოვრობდი! არმესმოდა როგორი შეიძლებოდა ყოფილიყო დასასრული სანამ თავად არ დავიწყე მისი წერა...
ელიზაბედი pov
ყველაფერმა აზრი დაკარგა...ვზივარ ოთხკედელშო გამოკეტილი და ფანჯარას გავყურებ...მომავალზე აღარ ვფიქრობ რადგან წარსული არმაქვს და რომელ მომავალზეა ლაპარაკი...
ოდნავ დაკაკუნების შემდეგ იუნა შემოდის ჩემს ოთახში
იუნა:-ელ
-მოდი იუნა
იუნა:-საჭმელი ამოგიტანე რადგან თავად არ ჩამოდიოდი
-თეჰიონი წავიდა?
იუნა:-კი...მოდი ჭამე ძალიან სუსტად ხარ
-არმშია
იუნა:-ასე არ შეიძლება საკუთარ თავს უნდა გაუფრთხილდე
გამეცინა
-მორალურად ისედაც მკვდარი ვარ ჩემი სხეული ვის რაში სჭირდება?!..საკუთარ ქმასრ არაფერში ვჭირდები...
იუნა:-ასე ნუ ამბობ
-კარგი რა იუნა თავადაც კარგად ხედავ რას დავემსგავსე, თუ საერთდოდ ვგავარ რამეს...
იუნა:-ელ
-კირა როგორ არის?
იუნა:-კარგად...მაგრამ შენ სხვა თემაზე ნუ გადაგაქვს ყურადღება.
მოულოდნელად თვალები ამიწყლიანდა
-დავიღალე...დასვენება მინდა
იუნამ ხელები გაშალა მეც არ დავაყოვნე და მის ხელებში მოვექეცი.
იუნა:-დაიძინე საყვარელო...მე შენთან ვარ...
-უკვე ერთი თვე გავიდა...
იუნა:-ხო მთელი ერთი თვე
-მინდა რომ სამუდამოდ დავისვენო...
იუნა:-ელ ამას ნუ ამბობ
-მადლობა იუნდა საერთოდ ყველაფრისთვის
იუნა:-მადლობა არ არის საჭირო იმაში რაც გავაკეთე...
ცოტახანი დუმილის შემდეგ კვლავ მე გავაგრძელე ლაპარაკი
-თეჰიონს ვძულვარ!
იუნა:-არარის ეგრე
-ზუსტადრომ მასეა და შენ ეს კარგად იცი...ყოველ ღამით გვიან მოდის და დილით ადრე მიდის მე რომ არ მნახოს! ჩემი დანახვაც კი ეზიზღება...მაშინ მის თვალებში ვნახე ეს, მეკი ისე ძალიან მომენატრა...მომენატრა მისი მძაფრი სურნელი, შეხება, ღიმილი, მისი თმა საყვარლად რომ აქვს აჩეჩილი ყოველ დილით...
ტირილს ვუმატე და იუნას ხელებში მოვიკეცე...
-ყოველ საღამოს მის ოთახში შევდივარ მშვიდად მძინარე რომ ვნახო და გათენებამდე მის სახეს ვუყურებ სანამ მზე არ შემოვა ოთახში და არ განათებს...რადავაშავე რომ ასე სასტიკად დამსაჯა...რადავუშავე რომ უმისოდ ცხოვრება მაიძულა...ნუთუ ჩვენშორის არც არაფერი ხდებოდა და უბრალოდ მოვბეზრდი...როგორც ვარაუდობდი...ნუთუ მხოლოდ ჩვენი პატარა იყო ჩვენი ერთად ყოფნის მიზეზი...ნუთუ...
ვერც კი გავიაზრე როდის ჩამეძინა და როდის აღმოვჩნდი საწოლზე საბან გადაფარებული.
YOU ARE READING
მაფიის ბოსი\Mafia boss K.TH
Short Storyცხოვრება სურპრიზებით არის სავსე, არასდროს იცი რას გიმზადებს. სწორედ ცხოვრებამ შეახვედრა ელიზაბედი სასტიკ და დაუნდობელ მაფიოზს. წყნარი გოგო რომელიც თავისი ცხოვრებით ასე თუ ისე ტკბებოდა მოულოდნელად სრულიად შეიცვლება და თავდაყირა დადგება. ⚠️\შიგადაშიგ...
