AKLİMDA ( YARI TEXTİNG) Bitti

10.bölüm

(bölüm duzenlendi)

Merve Özbey;yaramizda kalsin

Evet,bu bir rüya ya da hayal değildi. Ayrılmamıştik.

Dışarı çıktığımızda hızlıca yürüyordu. Peşinden gittim,önüne geçtim.

"Ne demek şimdi bu?"

"Bitmedi" dedi yürüyordu.

"Tüm hayalin benden ayrılmak değil miydi?" Dedim arkasından yürüyordum

"Şimdi değil"

"Neden?" Dedim bu kez durdurup ona döndüm.

Karşımda bana açıklama yapacak ama yapamaz gibi duruyordu.

Beni sevmeye başladı mı diye düşündüm.

"Peri. Yoksa sen..... Sen beni sev...."

"Kemal lütfen!"

"Birşey ogrenmek istiyorum "

Periden ;

Bazen bazı şeylerin açıklaması yok.
Yapamadım , ayrılmak istiyorum ama şuan değil.

"Eve gidince konuşalım mı? Çok yorgunum" dedim.

Eve gidiyorduk. Yol boyu konusmamistik. Arada göz ucuyla bakıp merak etsede ne açıklama yapacagimi hiç bilmiyordum .

Eve geçmiştik. Fatma teyze bize kapıyı ağlayarak açtı .

Kemal telaslandi.

"Teyze noldu?"

"Annen fenalaştı hastaneden geldik"

Koşarak annesinin yanına gitti bende peşinden gittim.

Odaya girdiğimizde kadın yatıyordu.

Teyzede arkamızdan geldi.

Kemal annesinin yanına oturdu elini tuttu,teyzesine döndü;

"Teyze annemin neyi var?"

"Annen çok hastaymış Kemal, ciğerleri çok kötü durumdaymis, maalesef kanser ama bir çaresi yokmuş çok geç kalınmış"

Bende dahil hepimizi aglamaya başladık.

Kemal dayanamayip odadan çıktı..
Onu takip ettim.
Odaya çıkmıştı. Yanına gittim ,banyoya girdi çıkması için bekledim.

Bir saat gelir banyoda durdu. Ağlamam biraz durmuş kendimi topluyordum.
Banyodan çıktı . Karşısında durdum;

"Kemal ben çok üzgünüm" dedim. Konuşmuyordu . Tekrar annesinin odasına yöneldi.

Akşam olmuş yatiyorduk artık derin bir uykumdan sayıklama sesiyle uyandım.

Kemal sayıkliyordu, yanına gidip onu uyandirmak istedim aşırı ateşi vardı. Herkes uyuyordu, annemin bize küçükken yaptığı gibi ona sirkeli su yaptım ,bir saat ateşini düşürmeye çalıştım. Üzerini soydum çıplaktı ama yinede ateşi bir türlü düşmüyordu.

"Anne....... Beni bırakma anne "diye sayıkliyordu. İçinde gizli bir çocuk varmış meğerse.

Elini omuzuma attım ;