თავი 11

36 9 10
                                    

თავი 11

დილით ჩვეულ დროზე ვიღვიძებ ვწესრიგდები და დაბლა ჩავდივარს.ცოხვნის და ჩხუბის მეორე პარტიის შემდეგ მივდივარ მოლში რომ ვანესასთან ერთად კენას საჩუქარი ავურჩიო.

თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ როგორი რთულია საჩუქრის არჩევა იმ გოგოსთვის რონელსაც ყველაფერი აქვს....

ბოლოს ბევრი ბოდიალის შემდეგ რაღაც ვიპოვეთ და წავედით სახლებში.

სახლში მისვლისთანავე დედაჩემმა ლექციების კითხვა დამიწყო ჯერ იმაზე,რომ არ უნდა დავაგიანო და მეორე იქ ხიფათი არ ავიკიდო.

გამაგიჟებს ეს ქალი!უკვე 18 წლის ვხდები და ამას არაფერი ესმის ვახ!არ წაიღო ტვინი....

არა მესმის რომ ამ ყველაფერს ჩემს სასიკეთოთ იძახის,მაგრამ უკვე დიდი ვარ და მე თვითონ მივხედავ ჩემს თავს!

ამათ ხომ არ უნდათ,რომ 25 წლის რომ გავხდები თავზე დავადგე და ფული ამათგან ავიღო?!თავისუფლება უნდა ვისწავლო ვახ.

საბოლოოდ დასრულა დედაჩემმა ლექციების კითხვა და ზევით ამიშვა.

ჯერ მხოლოდ 3 საათი იყო ამიტომ დავწექი და დავიძინე ისედაც ადრე ავდექი.

მაღვიძარა 6 საათზე დავაყენე რომ არ დამძინებოდა და დავეგდე,გვერდით გადავბრუნდი და იქვე მიგდებულ მელიას ჩავეხუტე.

*ეს მელია სონყს ძალიან გავს*

გავიფიქრე რაზეც გამახსენდა რომ დღეს რთული დღე მექნებოდა....

ბევრ რაღაცაზე ვფიქრობდი,მაგალითად:

"ის როგორ მიიღებს ამ ყველაფერს??"

"კაი ნაია,შეიძლება გაბრაზდეს მაგრამ ოდესღაც გაპატიებს"

"მაგრამ რომ არ მაპატიოს??"

"რაც არ უნდა იყოს ოდესღაც მაპატიებს"

ფიქრებიდან დედაჩემის ყვირილმა გამომიყვანა.

დედა:ნაია!!!!!

ვერ მივხვდი რა აყვირებდა ამ ქალს

ნიძლავიDonde viven las historias. Descúbrelo ahora