A year of love(U/Z)

Part-26

"သားတို့ နောက်ကျတယ်နော် "

မေမေ့ရဲ့ ထိုစကားကြောင့် ပျိုးမျက်နှာ ရဲခနဲဖြစ်သွားရသည်။ဘေးကတစ်ယောက်ကတော့ ဒါကိုကြည့်ပြီး ရုပ်ကို​ပြီတီတီ လုပ်နေ၏။

"ဟို ဟုတ်တယ်မေမေ ညကအိပ်မပျော်တော့လေ အဲ့တာမနက်ကျတော့ နောက်ကျမှနိုးတာနဲ့..."

အဟတ်! နောက်ကျဆို မနက်စာမစားခင် မနက်စာစားနေတာကို။

မင်းညီလာမောင်က မနက်စာဖြစ်သည့် အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲကိုသာ ပြုံးစိစိဖြင့် မွှေနောက်နေသည်။တကယ်ဆို မြန်မာထမင်းဟင်းကိုကြိုက်ပေမယ့် အခုလို မနက်စာမျိုးကိုတော့ သိပ်မကြိုက်သည့်လူမျိုးဖြစ်သည်။သိပ်မစားဘူး ဆိုတာထက် မစားတတ်တာမျိုးဆို ပိုမှန်သည်။
ဥပမာ မုန့်ဟင်းခါး တို့ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲတို့လို မနက်စာမျိုးတွေပေါ့။

အိမ်မှာတုန်းကဆို ထိတောင် ထိမကြည့်သည့်အစားမျိုး။ဒါပေမယ့် ဒီအိမ်ရောက်တဲ့နေ့တည်းက၊ မနက်စာအတူစားဖြစ်ပါပြီဆိုတဲ့နေ့တည်းက
စားလိုက်ရတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး ၊ စားလိုက်ရတဲ့ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ တစ်ခါတစ်လေတော့ တခြားမနက်စာ စီစဥ်သည်။အဲ့လိုနေ့မျိုး ဆိုလျှင်တော့ကိုယ့်အတွက်အဆင်ပြေသည်ပေါ့။

"အလုပ်ကိုလျှော့လုပ် သားကို ကြည့်ရတာ မျက်တွင်းနည်းနည်းကျနေသလိုပဲ"

မင်းညီလာမောင်သည် မေမေ့စကားကြောင့် ပျိုးမမြင်အောင် လှစ် ခနဲပြုံးလိုက်သည်။အဟွန်း! မမြင်အောင်လဲ ပြုံရသေး မဟုတ်ရင် ပျိုးဥယျာဥ်တို့က သူ့လှောင်တယ်ဆိုပြီး အတွင်းကျိတ်တွေဖြစ်နေအုံးမှာ။

"ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ"

ပျိုး မေမေ့ကို ခပ်တုန့်တုန့်ဖြေပြီးမှ ကိုယ့်ဘေးမှလူကို 'မင်းကြောင့်' ဟူသည့် အဓိပ္ပါယ်ပါသော မျက်ဝန်းစူးစူးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ဒါကိုသူကတော့ သူဘာမှအသိသလို ကိုယ့်ကိုကြည့်ပြီး မေမေ့ကို တစ်ချက်ပြန်ကြည့်သည်။

ကိုယ့်မျက်တွင်း ကျနေတာရယ်လို့မဟုတ်ပေမယ့် မနက်ခင်းစောစောမှာ နည်းနည်းပင်ပန်းထားတော့ မျက်နှာကချောင်သလိုဖြစ်နေတာပင် ဖြစ်သည်။ပင်ပန်းအောင် မပြီးနိုင်မစီးနိုင်ဖြစ်နေတဲ့ လူကိုတော့ ပျိုးစိတ်တိုမိသည်။