BİLİNMEYEN NUMARA❆

33❅

33,

Hasta.

"Deli gibi kalbim yanıyordu,"

K

uş sesleri doldurdu kulaklarımı, odaya dolan hava burnumdan ciğerlerime geçti ve nefes aldığımı hissetim, göğüslerim aldığım havayla şişerken gözlerimi açtım.

Orman olan bir yerdeydik. Güneşin kızgınlığı geçmiş odaya vurmuştu. Asaf, sırtı dönük manzarayı izliyordu. Parıldayan bedeni daha fazla şahlanırken, bağladığı elleri ile duruşu muhteşemdi..

Neden hala ona düşüyordum?

Yutkundum, ona aşık olmamam gerekirdi. O benim katilimdi... Üstümdeki pikeyi uzatırken uyandığımı fark etti ve bana baktı. Dakikalar önce baktığım sırtı şimdi baklavaları ve kolları almıştı. Tekrardan maske takıyordu, hiç kesmeyecekmiş gibi...

"Neden kalktın?" Şaşkın bakışlarım gözlerine dalarken içten bir nefes aldım. Daha dinç hissediyordum. Verilen kan ve serum bana fazlasıyla iyi hissettirmişti.

"Kalkmak istedim." Çıplak ayaklarımı yere uzatırken söylemiştim. Küçük bedenimi hızlıca belimden kaldırarak yatağa yatırdı.

Bedenimi izleyecek vakit bulamamıştım, küçük derin çizikler vardı bacaklarımda ve temizdim. Üstümde ki kıyafete baktığımda başımı ona çevirdim. O gibi kokuyordu. Bana tişörtünü vermişti. Peki ya beni banyo yaptıran kişi o muydu, yoksa?

Odanın kapısı çalındığında o tarafa döndüm. "Asaf Bey istediğiniz çorbayı getirdim." Önümde duran siyah saçlı kız bana bakarak ilerledi. Nefesi kesik kesik kalmıştı. Önümde duran sehpaya çorbayı koyup tekrar gülümsedi.

"Başka bir isteğiniz var mı?"

Asaf bağdaş yaptığı elleriyle dik dururken başını sağ sol yaptı. Kadın eğilerek odadan çıkıp kapıyı kapattı. "Bana duş yaptıran kişi sen misin?"

Önümde buharı çıkan çorbaya daldı gözlerim. Dumanı üstünde tütüyordu. "Gelen kız yaptırdı. Bir kıyafet istediğinde üstündekini verdim, balım."

Bakışlarım ona dalarken başımla onayladım. Olması gerekeni yapmıştı yani... Bedeni mi görseydi, utancımdan yerle bir olurdum çünkü.

Çorbada bir kaşık alıp dudaklarıma getirdiğinde ağzımı açtı ve ona baktım. Çorbayı ağzıma aldığımda sıcaklığını fark ettim ve gözlerimi kıstım.

"Siktir, fazla sıcak, bu salak kız yapamıyor!" Sinirli bakışları daha çok yüzüme kayarken yutkundum ve boğazımdan geçmesine izin verdim çorbanın." Değil,"

Tekrar bir kaşık alıp arkasını döndü ve çorbanın tadına baktı. Bana dönüp kaşıkla soğuttu. "Sıcakmış Bade'm."

"Emir..." Dedim hafif soğumuş çorbanın bir kaşık bana uzatırken. Kalbi daha da yükselirken bana baktı. Anlamlı bakışları kafamı karıştırırken tekrar bir yudum daha aldım. Evet soğumuştu.

"O iyi mi?" Dudaklarımı yalayarak bu sefer dakikalarca belki de izlediği yere baktım. Doğanın en güzel gözüktüğü yere... Emir o umarım iyidir. Kötü bir şey olmasını istemiyordum ona.

"Kötü bir durumu yok. Bunu bilmen yeterli.."

Başımı sallayıp tekrardan gözlerimi çekip ona baktım. Aldığı kaşık tutarken bile beni izliyordu. "Son kaşık." Ağzıma tekrardan çorba girdi ve boğazımdan geçti. O da fazlasıyla içemeyeceğimi anlamıştı.

Elleri saçlarıma değdi ve gülümsediğini gördüm maskenin ucundan. "Neden beni buraya getirdin?" Bunun zamanı değildi, biliyorum. Ama ne yapabilirdim? Zihnimde dolaşan onlarca soru içerisinde boğuşmaktan yorulmuştum. En iyi cevabı öğrenmekti. Sırası gelmişti çünkü.

"İkimizin hayatı için Bade'm."

Bölümler daha uzun olacak, fakat oy sınırını yedi yapmak istiyorum. Bir buçuk kelimelik en az yazacağım çünkü. Öpüldünüz:3