Herkese merhaba!
Yeni kitabımla karşınızdayım. Bu tarz kitaplar okumayı seven biri olarak aklıma böyle bir kurgu geldi ve neden olmasın dedim?
Başlama tarihinizi buraya yazabilirsiniz 💘
Ön yargıda bulunmayın, çünkü bu daha ilk bölüm.
O zaman hazırsanız, sizi BEN KİMİMLE baş başa bırakıyorum.... Umarım kocaman bir aile oluruz🧡
***
Bu kitap, kim olduğunu bulamayanlara...
Gerçek benliğini bulmak isteyenlere...
Kendi çizdiği haritada kaybolanlara...
Keyifli okumalar;))
******
Kader beni bir anda istemediğim şeylere sürüklemişti...
Ve ben hâla kim olduğumu
bilmiyordum...
🖤
" Edna, hazır mısın canım? " Annemin aşağıdan gelen sesiyle bavulumu alıp aşağı indim. Annem geldiğimi görünce endişeyle bana baktı.
" Edna, bu yüzünün hâli ne? Seninle daha önce de konuştuk tatlım. " Dedi ve bana sarıldı. Saçlarımı okşarken,
" Büyükannende kalmak sana iyi gelecek.
Hem bunu isteyen sendin? "
Sanki başka bir seçeneğim vardı da? Diye geçirdim içimden. Annem benden ayrılırken, " Biraz kafanı dinlediğinde sen de, biz de iyi olacağız. Ayrıca kararını istediğin zaman değiştirebilirsin? " Geri dönmeye niyetim yoktu ama hafifçe başımı salladım.
" Artık gitsem iyi olacak..." Dedim ve kapıya yöneldim. Neredeyse ağlayacaktım. Ne ara böyle bir kız olmuştum? Aslında her şey babamın ölümüyle başlamıştı... Ve o öldükten sonra olan olaylar...
Her şeyi en başından anlatmak gerekirse, babam öldükten sonra annem o adamla evlenmişti. Ve ben de asla onunla aynı evde bulunamazdım. Ayrıca adamın bir de benim yaşımda bir oğlu vardı. Bu gitme sebebimi daha da tetiklemişti. Anneme başka eve çıkma kararımı söylemiştim. Fakat buna şiddetle karşı çıkmıştı. Ben de büyükannemde kalma kararı aldım. Okuluma da orada devam edecektim.
Ve şimdi o gün gelmişti. Evden ayrılıyordum. Bu benim için yeni bir başlangıç olabilirdi. Her şeyi unutup, yeni bir sayfa açmak...
Taksinin kapısını açıp son kez evime baktım. Ve kapının köşesinde bana el sallayan anneme... Zoraki gülümsedim ve ben de el salladım. Sonra şoföre dönüp,
" Havaalanına lütfen..." Deyip yerime geçtim.
***
Uçakla olan yolculuktan sonra tekrar taksiye binmiştim. Taksi durunca parayı verip, arabadan indim. Ve bakışlarımı tek katlı, büyük bahçeli eve çevirdim. Hâla eskisi gibiydi... Nefesimi verip kapıya doğru yürüdüm. Zile basıp beklemeye başladım. İçeriden adım sesleri geliyordu. " Kimsin? " Dedi büyükannem. " Benim büyükanne, Edna!" Dedim. Bir an ses gelmedi. Sonra kapı açıldı.
Büyükannem gözlüğünü takarken bakışlarını üzerimde gezdirdi. Ve kocaman gülümseyip, " Edna! Ne kadar da büyümüşsün! " Dedi. Bu beklediğim bir tepkiydi. Gülümseyerek içeri girdim.
Salon daha bir genişlemişti. Gözlerim etrafı incelerken büyükannem karşıma geçti.
