Kurtarılan Esir(ara Verildi-düzenlenicek)

1.Bölüm

Hayatınız iyide kötüde olsa her şey gibi onunda bir sonu vardır.Benim sonumda bu gün olucaktı galiba.Mutsuz değildim çünkü şehit olmak herkese nasip olmazdı.

"Konuş"diye bağırdı tekrar.Esir alınmıştım ve yaklaşık 8 gündür buradaydım.

Her yanım kesikler ve yara içindeydi.Önümde bir kamera vardı.O kamera beni çekiyordu ve aynı zamanda karargahta bu videoyu canlı olarak görüyordu.

"Konuş" dedi karnıma tekrar vurarak.Artık acı hissetmiyordum.Karnım uyuşmuştu.

Güldüm ve zorlukla Alay marşını söylemeye başladım;

Annem beni yetiştirdi bu ellere yolladı.

Annem beni yetiştirdi bu ellere yolladı.

Al sancağı teslim etti Allah'a ısmarladı.

Al sanacağı teslim etti Allah'a ısmarladı.

"Susturun şunu hemen"

Yastığımız mezar taşı yorganımız kan olsun.

Yastığımız mezar taşı yorganımız kan olsun.

Biz bu yoldan döner isek namus bize ağır olsun.

Biz bu yoldan döner isek namus bize ağır olsun.

Omzumda hissettiğim acı ile ağzımı dişlerimi kıracak şekilde sıkmaya başladım.

Bu şerefsiz beni yine bıçaklamıştı.Tam bıçağı tekrar saplayacakken bir silah sesi geldi.peşinden onlarca silah sesi daha.Birileri gelmişti.

Önümdeki adam korkarak elimdeki zincirleri çözdü ve silahı kafama dayadı.İçeriye 5 tane askerin gelmesiyle bıçağı daha fazla bastırmaya başladı.Bütün askerlerin silahı ona dönmüştü.Adam korkarak

"Silahlarınızı indirin ve beni salın yoksa kadını öldürürüm"dedi.

Bir anda kahkaha atmaya başladım ve

"Öldürsene.Ben canımı kaybetmekten korkmam ama sen korkarsın öyle değilmi?"dedim

Hepsi şaşkınlıkla bana bakıyordu çünkü bütün bunları gülerek söylemiştim.Gerçi acı çektiğinizi göstermenin tek yolu ağlamak değildi.

Adam dalmışken karnına tekme geçirdim ve elini büküp silahını aşağıya indirdim.Bu yaptığım daha fazla kan kaybetmeme neden olmuştu ama bırakmadım.

Elindeki silahı aldığımda askerlerden biri adamı aldı.Bir diğeri ise hemen koluma bakmaya başladı ama artık ayakta zor duracak dereceye gelmiştim.

"Komutanım çok kan kaybetmiş hemen hastaneye yetiştirmemiz lazım biraz daha beklersek hayatı tehlikeye girecek"

"Tamam hemen gidiyoruz.Şu adamıda alın bildiği bir şeyler olabilir"

"Emredersiniz komutanım"

"Komutanım bilinci kapanıyor"

Gerçekten artık zor duyacak dereceye gelmiştim ve ayaklarım bedenimi taşıyamayacak hale gelmişti sonrası karanlık...

Yüzbaşı Sancak'tan

8 gündür esir alınan asker bir kadını kurtarmak için planlar yapıyorduk.Erkek kardeşi ablasının esir alındığını öğrendiğinden beri karargahata sabahlıyordu.Ondan başka kimsesi yoktu.

En kötüsü ise ona yapılan her şeyi görüyorduk.Her yeri kanlar içindeydi canı acıyordu

Sonunda harekat emri gelmişti.Helikopterle giderken ölüm sessizliği çökmüştü.

Vardığımızda eski bir binayla karşılaştık.Silahlarda susturucu vardı.Kapıdaki adamları temizledikten sonra içeriye girdik.

Bir kadın Alay marşını söylüyordu ama sesinde fark edilen bir acı vardı.Bu o kadındı.Duyulması için bilerek susturucunun takılı olmayan silahımı aldım ve önüme gelene ateş ettim.

Kadının olduğu odaya geldiğimizde bir adam kadının başına silah dayamıştı.Hemen silahlarımızı ona doğrulttuk.Adam korkak bir sesle.

"Silahlarınızı indirin ve beni salın yoksa kadını öldürürüm"dedi.

Kadın birden kahkaha atmaya başladı.Bütüm tim saşkındı.Biz onun bu haline bakarken gülerek.

"Öldürsene.Ben canımı kaybetmekten korkmam ama sen korkarsın öyle değilmi"dedi.

Adam afallamıştı.Ne yapmaya çalıştığını anlamıştım.Çok akıllıcaydı.

Birden adamın karnına tekmesini geçirdi.Elini büküp aşağıya indirdip silahını aldı.

Bizimkiler hemen yanına gidip adamı aldı ve Ulaş abi yarasına bakmaya başladı.Ayakta zor duruyordu.

Ulaş abi bana bakıp.

"Komutanım çok kan kaybetmiş hemen hastaneye yetiştirmemiz lazım biraz daha beklersek hayatı tehlikeye girecek

"Tamam hemen gidiyoruz.Şu adamına alın bildiği bir şeyler olabilir"dedim tam arkamı dönecekken Ulaş abi

"Komutanım bilinci kapanıyor"dedi gerilmiştim hemen yanına gittim.Ayakta duramıyordu.Onu kucağıma aldım ve dışarıya çıktık...

Bölüm Nasıldııı🥰

(Düzenlendi)