İnsan kalabalığa doğar.
Gülücükler ile karşılanır.
Küçücük bedeni ile çok sevilir.
Ufacık tatlı elleri, hiç boş kalmaz.
Ta ki büyüyene kadar...
İnsan büyüdükçe unutulur.
Gün geçtikçe yalnızlığa boğulur.
Tatlığı da kalmayınca, seveni azalır.
Eee böyle olunca da,
Ellerini tutanı, sırtını sıvazlayanı olmaz.
Minik bedeni ile şımartılan insan,
Büyüyen bedeni ile sevgisiz kalır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Sonsuzluktur
PoetryAşk, uzaktan bir dostum. Hayat, hayallerimi çalan düşmanım. Hayal, en sevdiğim oyun arkadaşım. Şiirler, değişmez yoldaşım...
