Güneş yine kayboldu gökyüzünden,
Gecenin karanlığı ile bir başına benliğim,
Birde üzerine eklenince yokluğun,
Gece karanlığı siyahın en ağır tonunda.
Ne önümü görebiliyorum sensiz,
Ne de adımlarımın yerini,
Halbuki;
Gözlerim kapalıyken dahi görebiliyordum seni,
Gece güneşim,
Yokluğunda;
Yirmi dört saatin hepsi gece karanlığı bana,
Senden sonra,
Sanki rengini yitirmiş bir ilkbahar gibiyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Sonsuzluktur
PoetryAşk, uzaktan bir dostum. Hayat, hayallerimi çalan düşmanım. Hayal, en sevdiğim oyun arkadaşım. Şiirler, değişmez yoldaşım...
