daha söylediklerimi anlayamıyorken
söyleyemediklerimi anlamanı bekledim sizden
insanlardan uzaklaşmamın ilk durağıydı burası
sesleri duydum sonra sağır oldum
kapattım zihnimi gerçeklik boyutuna
bir kapı açıldı, beyaz
"tüm renklerin annesiyim" dedi
"benim de annem olur musun?" dedim
o gün renk oldum
göğü boyayanların arasına dahil ettiler beni
aşağı baktığımda yine gördüm sizleri
bu sefer kör oldum
sesimi kullandım görmek için renkleri
"büyüdüğünde geçer hevesin" dediler
heves dedikleri tüm hayatımdı oysa ki
bende dilsiz oldum
kapandı ışıkları göğün, beyaz ağladı
karanlığa alış dediler
dayanamadım, kanadım
akan damlalar saçıldı tüm göğe
onlara yıldız dediler
bana süpernova
sonsuza kadar sönmeden önce
adımı haykırmak istedim
geçen zamanı anımsadım, ağladım
kapı o anda ilk kez açıldı
gelen beni göremedi
sadece "yıldızlar bu gece çok parlak" dedi
patlamadan önceki son mirasımdı bu
gülümsemem söndü yüzümde
gözlerimi kapadım
adımı hatırlamıyorum, sahi aklım kimin yanında
kaldı?
![](https://img.wattpad.com/cover/351897343-288-k266325.jpg)
YOU ARE READING
bir gece yarısı karşılaştığım kelimeler
Poetrybir yaz rüyasından uyandım ruhlarımız tanıştı ''seni anımsıyorum'' dedin karşılaşmalarımız hep aynı sonla bitti. -9.9.23