MÂHİ-1: Karanfil Serisi

1. TEKLİF

Selamlarr, Mahi'nin ilk bölümüne hoş geldiniz. Umarım konusuyla, kalemiyle seveceğiniz bir kitap olur. Serüvenimize bugün başlıyoruz.

Tarih, 06/10/2023.

Siz de başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz.

İyi okumalar...

***

Şarkılar:

Ruelle - Genesis

Katatonia - My Twin

***

Bir bakış, bir atış...

Bütün kopuk bağları onarır mıydı?

Bir insana güven beslemek için, gözlerine ne kadar süre bakılmalı?

Gözler, yalan söylemez.

Soğuktan donsa da, yangın yerinde kül olsa da kalplerimiz... İrisler daima doğru yolu gösterecektir.

O da biliyordu.

Bu yüzden hep başı eğikti, asla göz göze gelmezdi.

*

"Silahlar hazır mı?"

"Evet efendim."

"Güzel," giysilerim arasında sakladığım silahlarımı kontrol ederken konuşmaya devam ettim, "Baha, pavyonun çevresinde toplam kaç kişi duracak?"

"Şuan mekanın içindeki adamlardan fazlayız, bir sıkıntı çıkmayacak." Silahın şarjörünü kontrol eden elim durdu, Baha'ya döndüm, "Bana net bir sayı söyle. Azınlık veya çoğunlukla ilgilenmiyorum." Sert bir dille uyarışımın karşılığında boğazını temizledi ve tekrar konuştu.

"62 kişi olacağız."

"Onlardan içeride kaç kişi var?" Baha'nın sesi daha da ciddileşti, "40 kişiden fazla değil efendim." Burnumdan derin nefes aldım, "En azından bir sayı belirttin, bu da bir şey." Bunu duyduğunda, başını diğer tarafa kısa süreliğine çevirdi, o esnada göz devirdiğine yemin edebilirdim.

Ayağa kalktım ve arabadaki adamlara ve kulaklığıma bağlı olan diğer arabadakilere ithafen yüksek sesle konuştum, "Belirlediğim kişiler benimle gelecek, diğerleri Baha'nın emrinden sakın çıkmasın. Önce uzlaşma yolunu tercih edeceğiz, unutmayın! Eğer size saldırmayın dendiyse veya herhangi bir tehlike altında emir verilmediyse, son hızla arabaları alıp buradan uzaklaşacaksınız." Gözlerim Acar'a takıldı, beni dikkatli bir şekilde dinliyordu. "Hazırda bekleyeceksiniz, ikinci ihtimalde ne yapılacağını biliyorsunuz."

"Evet efendim!" hep bir ağızdan beni onayladılar, "O halde, başlayalım." Acar'a başımla işaret ettim ve arabanın içindeki birkaç adamı eliyle işaret ederek ayağa kaldırdı. Beklemeden arabadan indim ve onlar da beni takip etti.

Benimle beraber dokuz kişi mekanın içine girecektik, kapıya doğru ilerlerken Acar'a döndüm.

"Acar."

"Emret."

"Baha'ya söyle. Dışarıdan destek isteyebilirler. Etkisiz bıraksınlar."

"Tamamdır." Kapıya yaklaştığımızda içeriden gelen gürültü kirliliği yüzümü buruşturmama sebep oldu. Dört koruma bekliyordu, arkamda sürüyle adam beni takip edince rahat duruşlarının yerini şüphe aldı. Elleri kemerlerindeki silaha gitti fakat hamle yapmadılar ve onlara daha da yaklaşmamızı beklediler, sessizce Acar'ın kulağına fısıldadım.