2.2

1K 44 28
                                    

Selammmmm

Yeni bölümden hiiiii

————

Helikoptere binmemizin üstünden on dakika geçmişti, benim sağımda oturan asker omzuma pansuman yapıyordu ama kurşun içeri girdiği için işi biraz zordu. Karşımda yatan 'sevgili kocam' a baktım helikopter gelmeden önce bayılmıştı ve ben ne kadar endişelensem de belli etmeyip sadece yarasına baskı uygulamaya devam etmiştim.

Şimdi ise pansuman yapılmış yaraları ile uzanıyordu, bindiğimizde sadece bir kişi vardı doktor olarak bu neden den ötürü önce ona pansuman yapmalarını söylemiştim sonuçta benim bilincim hala açıktı dayanabilirdim ama o ölmek üzere idi.

Hala kim olduğumu bilmiyordu ama gözünün önünde kamplarını patlattığıma göre bazı tahminleri olduğuna emindim.

Koluma pansuman yapan doktor ellerini çekip uzun bir süre durunca ona döndüm.  "Ne oluyor?" Diye sorduğumda çekinerek baktı yüzüme.

"Komutanım, yeteri kadar uyuşturucu yok yanımızda ve rehinin yarası da derin ikinizden birine sadece uyuşturucu verebilirim" dediğinde ona döndüm ve hiç düşünmeden hemen kafamı salladım.

"Ona ver, dayanırım ben sorun yok." Diye sert bir sesle konuştuktan sonra boğazımı temizleyip direk karşımda uyuyan 'sevgili kocam' baktım, derin bir nefes başlaması için kafamı salladım.

"Komutanım bildiğiniz açık ameliyat yapıcaz yani kurşun içeride nasıl dayanacaksınız?" Dediğinde sinirle ona döndüm.

"Ben bir özel kuvvetçiyim ama her şeyden önce bir türk askeriyim, bir kurşun yarasına da dayanamayacak olsaydım emin ol burada olamazdım.Ayrıca o bir rehine ölürse hiç bir işimize yaramaz " Dediğimde korkuyla hafif titreyerek kafasını salladı

"Emredersiniz komutanım"dedi ve eline aldığı neşter ile titreyerek omzuma yaklaştı

Nefesimi tuttum ve diğer elimi yumruk yapıp aşağıdan sıkmaya başladım.

O iş olana kadar en azından, sıkacaktım dişimi

Elinde tuttuğu neşter ile omzuma derin bir kesik açınca bağırmamak için kendimi zor tuttum, ne değdirmişti bu neştere? Neden bu kadar yakıyor?

Tam o sırada yumruk yaptığım elimde olan kanlı ve yaralı büyük parmakları hissetmemle gözlerimi açıp ona doğru baktım. Sedyedeki uyanmış bana bakıyordu.

"Sen daha ölmedin mi?" Diye sorduğumda yine o gülümsemesi belirdi dudaklarında.

"Ölseydim üzülürdün" diye bilmişce konuşunca hem omzumdaki acıyı unutmak için hem de diğer kurşun yarasını, ona sakince göz devirdim ama ağzımı açmamak için dudaklarımı öyle bir ısırdım ki kanıyorlardı.

"Yapma, sıkma kendini rahat bırak" dediğinde sesindeki güvenden olsa gerek bir süre acı hissetmedim...

A————-

Helikopterde geçen bölüm 

Yorum yapmayı unutmayın... 

Komutanın  Kızı = Texting=Onde histórias criam vida. Descubra agora