Yeni komuşum Polis

4

Daha sert olamazdı tamam anladım ben ismini bilmiyorum diye polis diyorum o bilmesine rağmen doktor diyor.

"Sen ne arıyorsun burda ve onları neden öldürdün?" Diye sordum.

"Burası benim evim ötesi seni ilgilendirmiyor."

"Nasıl yani senin evin ne zamandır?
Ve ne demek beni ilgilendirmiyor.Şu an burda kan kaybından ölmemen için uğraşıyorum ve ne olduğunu bile öğrenemiyorum."

"Eve bu gün taşındım.Beni kurtar demedim sana kendin yapıyorsun." Yarasını bastırdım.
Kısık bir ses ile inledi.
"Ayrıca senin ne işin vardı burada elinde bicak ile?"

"Oda seni ilgilendirmez o zaman."

Kurşunu çıkartacaktım "Şimdi acıyabilir canın." Dedim. "Merak etme yap işini"
Dedi.

Kurşunu çıkartırken benim bile canım acımıştı ama o yine gıkını bile çıkarmamıştı.
Bu arada benim kafam kanıyordu galiba ama şu o daha önemliydi...

....

Kurşunu çıkarttıktan sonra diktim ve omuzunu sardım.

"Yarın hastaneye gel bide hastanede bakılsın."

"Hayır."

"Geleceksin polis!"

"Sen git hastaneye başına baksınlar kan kaybından sen ölme."
Elimi başına koydum ve çektiğinde hala kanadığı fark ettim.

"Abi adamlar hazır!" Diye bir ses geldi yine o iki adam gelmişti.

"Araz sen vuruldun mu kardeşim?"
İsmi arazmış demek

"Günaydın mert."
Mert ve ismini bilmediğim koltuğa oturdular.

"E ben gidim madem." Tam ayağa kalacakken "Hastaneye götüreyim seni" dedi araz

"Gerek yo-" ayağa kalktım dengemi kaybetim ve koltukta oturan arazın üstüne düştüm.Sonrası karanlık...ama arazın beni kucağına alıp arabaya bindirdiğini hatırlıyorum.
Sonra
...

Gözlerimi açtığımda yanimda eceyi be Merti gördüm.

"Uyandıııı." Diye bağırdı Ece ve sevinçten Mert'e sarıldı.

Geri cekilince "Şey pardon sevinçten oldu."

Mert gülümseyip "Sorun yok" dedi.

"Nazzımmmm iyi misin."

"Kafamın içinde bağrmasan çok daha iyi olucam Ece."

"Pardon." Dudağını büzdü.

"Kız üzülme gel buraya." Yanıma geldi ve sarıldık.Ece durumuma baktı ve

"Polis bey tam zamanında getirmiş naz ona hayatını borçlusun."

"Allah Allah o da bana hayatını borçlu."

"Niye?"

"Vuruldu o ben kurtardım."

"Ooo peki senin onun evinde ne işin vardı Naz."

"Pff Ece çok yorgunum sonra konuşalım."

"Mert?"

"Efendim yenge?"

"Ne yengesi oğlum?"

"Pardon naz."

"Nerde o?"

"Kim?"

"O!"

"Kim o amk?"

"Ara-"
Tam o sırada kapı açıldı ve araz içeriye girdi.
(İyi insan lafın üstüne gelirmiş)

"Geldi işte yenge."dedi mert

"Ne?"sordu araz

"Nazda tam seni soruyordu."
Araz bana döndü ve soran gözlerle baktı.

"Şey ııı yaranı doktora gösterdin mi?"

"Hayır."cevap verdi soğuk bir şekilde.

"Sen araz beyi mı merak ettin?"sordu Ece.
Ece yanımdaydı omuzuna vurdum.

"Mert çıkmamız lazım."

"Geliyorum abi."

Çıktılar.

"Gıcık geçmiş olsun bile demedi!"

"Kızım seni hastaneye kadar taşıyan o."

"Yinede bir geçmiş olsun der insan dimi."

....

Naz hastaneden çıkar ve eve gider...

Eve gelince temizlik yapar ve müzik dinleyerek uyuya kalır.

Saat 22:20 uyanırken aklına araz gelir pansuman eşyalarını alır ve arazın evine gider.

Kapıyı çaldım.Kapıyı Mert açtı.İçeriden gelen müzik ve kız seslerini duydum.

"Naz?"

"Şey ben rahatsız ettim gideyim." Dedim ve mertin birşey söylemesine izin vermeden kendi daireme girdim.

Kırıldım galiba,ben onu düşünürken o kızlara takılıyordu.Salonda yatıyorum ve hala kız ve müzik seslerini duyuyordum.Size demiştim duvarlar çok ince diye.Kafa dağıtmak istedim ve Ece ye yazdım.

Ben:Kanka bara mı gitsek

Ece:Saçmalama kanka bu saate mi

Ben:Yok kanka bara sabah gidiliyor zaten dimi

Ece:nazım bişey mi oldu sen durduk yere bara gitmek istemezsin

Ben:Bir şey olmadı kanka
Ben:geliyor musun gelmiyor musun?
Ben:Bak yalnız gidicem

Ece:tamam ben yarım saate şendeyim beraber çıkarız.

Naz info: