bloemen in zand (MABBIE)

01

Ik plaats m'n kut fiets ik het fietsenrek en loop snel school binnen. Ik ben weer te laat zoals de duizendste keer. Het is niet mijn schuld.
Ergens misschien een heel klein beetje wel maar zelfs dan...
Ik had geen keuze.
"Matthyas u bent weer te laat" zegt mevrouw de pot. Het is al de derde keer deze week. Het is niet erg goed om te laat te komen en vooral niet wanneer je een nieuwe student bent.
Mank strompel ik naar mijn plaats. Ik zit naast een blonde jongen. Uit de eerste paar lessen die ik had met hem leerde ik dat ik beter zwijg en dat gewoon niks doe. Ik heb me ooit proberen mengen in het gesprek tussen hem en een bruinharige klein jongentje, maar beide hadden ze niet door dat ik er was.
Ik voelde me die hele dag slecht. Ik weet dat ik niet echt opvallend ben, maar zo onopvallend toch niet?

Blijkbaar wel.

Ik zit al drie weken op deze school en ik heb nog niet één vriend. Zelfs niet iemand die me de weg wees ofzo. Nee ik ben helemaal alleen.

"We gaan het vandaag hebben over....
Verder luister ik niet meer. Mijn gedachten dwalen naar duizend andere dingen.
Maar niet naar de les.
Het is toch grappig dat je eigenlijk echt geluk moet hebben. Ik ga al van school naar school. En ik heb maar één keer echt vrienden gehad. Deels komt het door mijn werk. En deels doordat ik zo onzichtbaar ben.
Ik en zelfs zo onzichtbaar dat ze mij niet eens gebruiken als slachtoffer om te pesten. Ik loop gewoon dag in dag uit op school naar mijn werk en dan thuis. En iemand die iets tegen me zegt. Ouders heb ik niet meer.
Zij besloten weg te gaan, lieten mij achter in god mag weten waar. Ik heb zelf alles mogen-

Ik voel een harde stomp tegen mijn arm. Hard schrik ik overeind en kijk ik naast me. De blonde jongen naast me wenkt met zijn ogen naar voor. Naar voor waar de leerkracht staat. Ik voel mijn ademhaling oplopen en vraag me niet waarom.
"Ik vroeg of jij het antwoord wist op vraag 45" zij de leerkracht streng.
Ik kijk naar de oefening en ik ken het antwoord al.
"476,04 mevrouw" zeg ik. Naast mij hoor ijs en blonde jongen een afkeurend geluidje maken. Maar de leerkracht keurt mijn antwoord goed.
"Hoe wist je dat zo snel gast?" Hoor ik de blondine vragen. "Ik ben gewoon goed in wiskunde" zeg ik zacht terug.
"Hmm" hij kijkt me een klein beetje afkeurend aan.
"Wat is er Milo?" Hoor ik van naast Milo vandaan. "Nee, niks"
Dat was shirt dan. Het gesprek is beëin-
"Zou je Rob bijles kunne geven?"
Ik schrik van zijn vraag en kijk recht in zijn ogen. "Wie...die is-
"Hij" zegt hij terwijl hij de bruinharige naast zich een beetje tegen zich aan trekt.
"Euhmm, ik...ik heb werk na school" zeg ik stil.
"Komaan-
"Nee, Milo maar het. Hij heeft het druk."
"En ik ken die weirdo niet eens" hoor ik hem er nog heel stil achter zeggen.
Waarschijnlijk was het niet de bedoeling dat ik dat hoorde.

~

Ik verlaat het schoolgebouw en loop naar mijn fiets.
Ik kijk er al zo tegen op om te gaan werken.
Ik ben altijd helemaal kapot en kan de dag nadien dus amper lopen.

Wanneer komt iemand mij redden uit deze onzichtbare hel?

Comfortbankz™