အခန်းထဲသို့ ဝင်ဝင်ချင်းခုတင်ခြေရင်းမှာ ပုတီးစိတ်နေသောအမေ့မျက်နှာဟာ တက့ယ်ကို ကျက်သရေရှိလှပ ပါပေတယ် ပထမဆုံး ငြိမ့်ညောင်းသောအသံနဲ့အတူ"အမေ"လို့ခေါ်မိတယ် ကျွန်တော်ကိုကြည့်လာ သောမျက်ဝန်းတစ်စုံ မှာလဲ တကယ့်ကိုတည်ကြည် လေနက်လှ တယ်
"သားငယ်လေး လာလေ"
"ဟု"လို့သာပြောပြီးအမေ့ဘေးနားမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်
"ကျွန်တော်ကအမေ့ကို ဧည့်ခန်းထဲမှာမတွေ့လို့ အမေရဲ့ခန်းထဲဝင်လာခဲ့တာ "
"ဟုတယ် သားငယ်လေးအမေ ပန်းအို သယ်ရင်း ခါးနာလာလို့ "
"ဟင်"သက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ "အမေကဘာတွေလုပ်ပြန်ပီလည်း အိမ်မှာနားနားနေနေ နေတာမဟုဘူး အလုပ်သမားတွေလဲရှိနေတာကို"
"အိမ်မှာအလုပ်မရှိတော့ပြင်းလို့ပေါ့ သားကလည်း"ပြောတော့ သားဖြစ်သူက မျက်နှာလွဲ သွားသည်
"အော်ဒါနဲ့ အကို ဝယ်ခဲ့ပေးတာအမေနဲ့အဖေတွက်တဲ့ စားလိုက်အုန်း .. ပေးပြီးပြီဆိုတော့ သားအခန်းထဲ သွားတော့မယ်နော် "
"အင် သားငယ်လေး"
ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲကထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်အခန်းကိုသာ လာခဲ့တော့တယ် ရေချိုးခန်း ထဲရေချိုးမည့်အပြု ခေါင်းထဲကမတွေးမနေနိုင်သော ကလေးလေးကြောင့် အတွေးတစ်ခုဝင် လာတယ် ဒါကြောင့် ခုတင် ပေါ်ကဖုန်းကိုယူကာ contactsပေါ်တွင်မှတ်ထားသော ဖုန်းကိုခေါ်လိုက်တယ် တစ်ဘက်က
"ပြော ..ဘာလဲမခေါ်စဖူးခေါ်လို့ "
တကယ်တော့သိချင်တာရှိလိုဖုန်းခေါ်တာ ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ မသိ အခုမှမြင် ဖူးတဲ့ ကလေးအကြောင်း မေးရအောင်ကလဲနှုတ်က မထွက် ပုံမှန်ဆိုဒီလိုအခြေနေကငါ့အတွက်အလွယ်လေးပါ အကြောင်းမှာကလေး စာသင်နေတဲ့ကျူရှင်က သူ့အိမ်နဲ့ဆိုတစ်လမ်းထဲဘဲ မဝေးပင်မဲ့ အရမ်းလည်းမနီး သင်တဲ့သူကလည်း ကိုယ့်ငယ်သူငယ်ချင်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူစာသင်နေတာ ဘဲသိ ကျန်တာဘာမှမသိ အခုကမသိချင်လို့မရတော့ ဘူး
"နင်အခုတလော စာသင်တာအဆင်ပြေလား "
"ပြေပါတယ် ဘာဖြစ်လို့ လဲ "
