Kara Deniz 1

15. bölüm "koşu"

Sabah erken saatlerde uyandım. İçimde öyle bir huzursuzluk vardı ki oturup ağlamak istiyordum resmen.

Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve aşağı indim.

Saat sabah 6 olduğu için evde tek ben uyanıktım. Kendime kahve hazırlamak için mutfağa gittim. Kahve hazırlarken bu huzursuzluk hissi daha da artmıştı...

Kahve hazırlayıp salona geçtim ve koltuğa oturdum.

Kaanın kaldığı odanın kapısı açılmıştı. Saçları karışmış tek gözü kapalı bana bakıyordu Kaan. Elimde ki kahve fincanını orta sehpaya bırakıp ayağa kalktım.

" günaydın" dedim fısıldayarak.

Kaan yavaş adımlarla yanıma geldi.

"Sabah sabah napıyorsun yavrum " dedi Kaan saçlarını geriye doğru iterken.

" bilmem "

Kaan bir şey demeden banyoya gitmişti.

Ben de koltuğa oturup kahvemi elime aldım ve bugün yapmam gerekenleri kafamda liste halinde düşündüm.

Çok geçmeden Kaan banyodan çıkıp yanıma oturdu. Elimde ki kahve fincanını alıp bir yudum aldı daha sonra yüzünü ekşitti.

" Bu ne lan " dedi ve fincanı elime verdi. " zehir içiyorsun resmen "

Kaanın dediği şeye sırıtmıştım. Kaanın yanağına doğru yönelirken benim omuzlarımdan tutup hafifçe geriye doğru itti.

Utanmıştım kendimden.

"Haklısın" diyip ayağa kalktım ve elimdeki fincanı sehpaya bırakıp hızla odama çıktım.

" kötü mü kokuyorum" diyip ellerimi ağzımda birleştirdim ve nefesimi verip kokladım.

Hayır.

Neden böyle yapmıştı Kaan. Tiksinmiş miydi? İstemiyor muydu yoksa.

Karşımda ki dolaba bakarak bu soruların cevabını arıyordum ki kapım açıldı.

Düşüncelerimden sıyrılıp odaya gelen kaana bakışlarımı çevirdim. Kaan yanıma oturdu ve ciddi bir ses tonuyla "annemler istemiyor Banu" dedi.

Kafamı sol tarafımda oturan kaana çevirdim.

"Neyi" dedim gözlerimi kısarak.

Kaan "Birbirimize temas etmemizi " diyip bakışlarını dolabımın kulpunda asılı olan karete kıyafetlerime bakıp gururla gülümsedi.

" emin çok başarılı olacaksın " dedi ve kafasını bana çevirdi.

" ne diyorsun Kaan. Neden veda eder gibi konuşuyorsun " dedim ses tonumu hafifçe yükselterek.

" belki de öyledir"

Kaanın dediği şeye hızla bakışlarımı kaana çevirdim.

Kaan da bana baktı.

"Annemler öğrenmiş bizim birbirimizi öptüğümüzü, sarıldığımızı " dedi ve derin bir nefes verdi. "Sevgili olmamızı dinen uygun görmüyorlar Banu"

Kaan konuştukça aramıza gökyüzüyle yer arası kadar mesafeler giriyordu resmen.

"Yani demek oluyor ki " diyip beni gömdüğü o gözlerle gözlerime baktı "aramıza mesafe koyacağız"

" Kaan sus artık" diye bağırıp hızla ayağa kalktım. "Bu kötü günlerimde yanımda olacağına uzaklaşıyorsun benden"

Kaan da karşıma geçip bağırmaya başlamıştı.