Motosiklet & Aşk

🥀7

🥀
Uzunca bir aradan sonra sizlerleyiz.
Hoş geldiniz💙
🥀

Yağmura aldırmadan kaskımı takıp motoruma bindim.

Gazı kökleyip yola çıktım. Nereye gidiyordum bende bilmiyordum.

38 dakika sonra tam 9 yıl olacaktı. Annemsiz geçirdiğim tam 9 yıl...

Olmuyordu. Geçti desem de geçmiyordu. Annemi çok özlemiştim.

"Neden anne. Neden beni bıraktın."

Hem yağmurdan hem de göz yaşlarımdan yolu göremiyordum.

Bir tane ara sokağa girip gazlamaya devam ettim.

Belki de bu gece son kez gazlıyordum...

Büyük üstad Barkın Bayoğlu'nun da dediği gibi

95 yaşında her tarafıma boru sokulup hastanede "Artık bu acı bitsin" falan derken ölmektense böyle ölmeyi tercih ederim.

Belki ben de onun gibi sevdiğim işi yaparken ölürdüm bu gece.

(Bilemyenler için Barkın Bayoğlu 'Altın elbiseli adam'  2017 25 temmuz da motosiklet ile kaza yaparak vefat etti.)

Yağmur hızını arttırdıkça ben de hızımı arttırıyordum. Yollar bomboştu. Bu saatte benden başka hangi akılsız dışarda olurdu ki.

Yol kenarında yürüyen kızı görünce sağ tarafa tamamen geçtim, üzerine su falan sıçratmaya hakkım yoktu.

Kızı geçtikten sonra sol taraftan bana havlayarak koşan köpeği son anda fark ettim. Ama her şey için çok geçti o çoktan bana çarpmıştı bile.

Direksiyon hakimiyetimi kaybetmiştim. Ve işte istediğim olmuştu.

Kaza.

🥀

Bulut

Sesler uğultu gibi geliyordu. Birisi koşarak yanıma gelip konuşmaya başladı ama ben dediklerinin hiç birini anlamıyordum.

Vücudumu haraket ettiremiyordum. Umarım ölürdüm...

Konuşmalar biraz netleşmeye başlayınca bunun bir kadının sesini olduğunu anlamıştım.

Her kimse beni görmemiş gibi yapıp yoluna devam edebilir miyidi, ben burda ölmek istiyorum.

"Lütfen yaşıyor ol."

Lütfen ölmüş olayım.

Kız nabzıma bakıp daha fazla panik oldu. Sanırım nabzım çok yavaştı.

Kız kaskımı çıkartırken canım çok yanmıştı. Sanki derimi çıkartmış gibi hissediyordum.

Yüzüme yaklaşıp bekledi. Burnuma güzel bir koku geldi o an.