AHZAR

35. PUSULA, DAİMA AŞK

Herkese selammmm,

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. 

Bugün benim doğum günüm ve bu bölümde Korhan'ın doğum gününü kutluyoruz...

Bilmenizi isterim ki iki bölüm üst üste Sıfır Noktası için bölüm atacağım, çünkü bölüm düzenimizi şöyle belirledim 2 ahzar için 2 sn için... KPSS, ÖABT çalışıyorum aynı zamanda ve özel bir vakit ayırmam gerek, şimdilik böyle ilerleyeceğiz. Anlayışla karşılarsanız sevinirim...

Kontrol etme şansım olmadı :')

Keyifli okumalarrrrr

Instagram, Twitter: izgocean

×

Pinhani- Çok Alıştım Sana

AHZAR-

35. PUSULA, DAİMA AŞK

Hayatımın rayından çıktığı günü hatırlıyordum.

Bir mesaj almış, o mesajın peşine düşmüş ve yanılgıların ardı arkası kesilmemişti. Felakete sürüklenmiştim. Bir anda olmamıştı ama bir an beni benden almıştı.

Bu yüzden, düşüneceğim hiçbir şey yoktu. O mesaji silmek, var olmamış saymak ve birkaç saniyelik yaşadığım karmaşanın ardından devam etmekti yapabileceğim en gerçek şey. İşte bu kadardı. Ne söyleyeceğinin, ne için beni çağırdığının önemi olamazdı. Sözlerine artık asla güvenmiyordum. İki yıl öncede güvenmemiştim gerçi, yanlış bir zamanda ve en yakın arkadaşının onaylar kelimesini duymuş olmaktı yangını başlatan.

Yine de, beklenmedik yakalandığım şey ısrarcı davranışıydı. Enes o mesajı görmezden geldiğimin farkındaydı ve karşılık olarak geri durmadan ısrarını sürdürüyordu.

Korhan hakkında diyorum. Bencil olmayı keser misin?

O benim kardeşim :)

Onunla aramızı yapabilecek tek kişi de sensin. Yardımcı olmak zorundasın.

Yağmur, lütfen. En azından bana geri dönüş yap.

Bu tarz dönütlerdi her biri. Silmekten usandığım ân numarayı engellemiştim. Onu durdurmaya yetmediğinden başka bir numaradan devam etmişti. Tam bir sülüktü. Yapışmıştı, bir türlü bırakmıyordu.

Sen kabul etmezsen ben oraya gelirim.

Korhan tüm bunları okumuş olsaydı onu pişman ederdi. Buna da emindim. O da bunun gayet farkındaydı, benim Korhan'ı korumak için ona bundan bahsetmeyeceğimin de öyle. Siktir. Elbette ona bahsetmeyi düşünüyordum. Saklı kalan ve sır olarak hayata karışan her şeyin zaman içinde kocaman olup sizi yutan bir dalga haline gelmesi kaçınılmazdı. Tek yapmam gereken ona bahsetmekti. Doğru bir zamanda.

Yarın 15 Ocak'tı ve onun doğum günüydü.

Dudaklarımı birbirine sıkıştırarak kıvrılmasını engelledim. Kalbim dört nala koşuyordu. Onunla birlikte geçirmeyi planladığımız doğum günü sonunda gelmişti ve biz o gün için yıllar saymıştık. Mahvedilmesine izin veremezdim.

"Bilmem, öyle mi oluyormuş sevdiklerimizle?" diye sordu tekdüze sesiyle, garip bir tını vardı o harflerin her birinde. "Bu yıl deneyelim bakalım..." Ardından sırıtarak avuçlarını sırtımda gezdirdi. "Sevgililerimizle."