Waarom helpt niemand?

6

Hey hey, ik begin met dit schrijven op 27 September. Hopelijk komt dit niet als te laat online mr ik weet niet.

Pov: Matthy.
Ik haat deze verdomde auto en helemaal alleen zijn, als je alleen bent moet je namelijk de hele tijd denken en mijn gedachten die zijn gewoon niet goed. Ik wil naar bed, slapen de rust die ik verdien te krijgen. Ik ben al wel weer bijna thuis dus ik mag bijna naar bed. Ik rijd net Ameide binnen, bijna slapen. Wanneer ik thuis ben ga ik snel mijn auto uit en loop direct naar binnen. Als ik binnen ben loop ik naar mijn kamer, slapen. Eindelijk kan ik op mijn bed zitten, wat ik ook doe. Ik zie alleen iets wat ik liever niet had gezien, het mesje ligt op mijn nachtkastje.. oh nee. Ik pak hem op, ik wil wel wat pijn eigenlijk. Net voordat ik ga slapen wat pijn, ik verdien het toch! Ik pak het mesje en ga met mijn rug tegen het hoofdbord aan zitten. Ik trek mijn mouw omhoog en haal het verband van mijn arm af. Jezus, die wonden. Boeie, ik heb dit nodig. Ik verdien dit. Ik haal het mesje over mijn huid en kras gewoon mijn arm open. Holy shit ik weet niet dit voelt zo goed maar zo fout. Waarom dacht ik dat ik andere mensen hun hulp nodig had, als daadwerkelijk het enige wat ik nodig heb dit mesje is. Ik hou van dit ding, het geeft je pijn maar laat je ook pijn vergeten! Het is toch gewoon geweldig? Ik leg dat mesje weer weg, in de la van mijn nachtkastje. Nog even kijk ik op mijn telefoon; '5 berichten van : Robbie' huh? Waarom heeft Robbie zoveel berichtjes gestuurd?
Ik lees ze 1 voor 1. "Matthy!" "Sory dat ik zo random weg ging van kantoor" "Matthy reageer alsjeblieft, het spijt me." "Ik ben inmiddels thuis Matthy, waarom reageer je niet?" "Slaaplekker Matthy." Het eerste bericht was om 15:32 toen ik net weg was gegaan van kantoor, na die tijd heb ik avond gegeten en tv gekeken, toen ging ik naar boven. De hele tijd heb ik mijn telefoon niet gecheckt. Dat is wel raar, Het laatste bericht is gestuurd om 23:04 ongeveer een kwartier geleden. Ik tik snel nog even iets in "hey Robbie, sorry dat ik niet reageerde. Ik ben niet boos op je hoor! En slaaplekker Rob." Ik verstuur het, binnen no-time krijg ik een berichtje terug met een wit hartje. Ik voel mijn wangen gloeien, maar waarom? Ik snap er niks meer van. Snel leg ik mijn telefoon weg. Onzin. Niet doen Matthy, echt niet. Ik ga liggen, met mijn hoofd op mijn kussen. Snel zet ik de wekker nog even aan. Morgen 8 uur op en dan naar Kantoor denk ik. Dat ligt er wel aan of ik überhaupt uit mijn bed kan komen natuurlijk. Na een tijdje naar het plafond staren val ik toch weer in slaap.

--- de volgende ochtend ---

De wekker gaat, dat ding is zo irritant eigenlijk. Ik tik hem gauw uit en wrijf even in mijn ogen. Zo meteen moet ik weer naar kantoor, lekker werken. Nouja hopelijk komt daar vandaag wel iets van, want wat gisteren gebeurde was niet normaal. Ik ben normaal zo een productief type, maar gisteren kon ik niks. Gelukkig hebben we volgensmij opnames vandaag dus dat scheelt een hoop! Ik stap uit bed en loop naar mijn kleding kast. Euhmmm, een blauwe spijkerbroek met een witte trui. Ik kleed me om, pak mijn telefoon en loop dan naar beneden. Ik loop naar de koelkast en pak wat yoghurt, ook pak ik een mok en die zet ik onder het koffiezetapparaat. Ik klik hem aan, wanneer hij klaar is neem ik alles mee naar de tafel. Ik zet het zorgvuldig neer en ga dan zitten, ik pak mijn telefoon uit mijn zak en ga wat rond scrollen op sociale media. Instagram met name, Ik kijk wat stories van bepaalde mensen. Raoul had iets geplaatst over een proteïne website ofzo, Koen zijn outfit van de dag met de sound "goodmorning oehoehoehhh", Milo had eten van gisterenavond op zijn story staan en Robbie, hij had een foto in zijn auto gemaakt over Brabant ofzo. We gaan binnenkort samen naar het Zandvoort circuit, volgens mij is dat over 3 weken ofzo. Daar heb ik oprecht zoveel zin in, het is zo niet normaal leuk. Ik eet rustig mijn yoghurt op, kut ik moet gaan. ach waarschijnlijk is Koen toch veels te laat dus het maakt niet heel erg uit. Ik pak mijn sleutels en loop mijn huis uit, de deur doe ik op slot en dan loop ik naar mijn auto. Ik ga zitten, nu hoef ik alleen nog maar een half uurtje ongeveer te rijden en dan ben ik er. Ik start de auto en zet de radio aan, de muziek speelt en ik begin te rijden. Na een half uur ben ik er, ik zet mijn auto in de garage en neem dan de lift naar boven. Wanneer de deuren opengaan staan Milo, Koen, Raoul en Robbie in een soort kringetje net voor de deur. Ik glimlach naar ze terwijl mijn ogen met die van hun ontmoeten, ik ben helemaal niet zo laat? Waarom is koen er al? Als aller laatst kijk ik naar Robbie, naar mijn verbazing staart hij me niet zo schaapachtig aan. Hij kijkt naar zijn telefoon en doet die gauw in zijn zak. Ik loop door de deur naar binnen en leg mijn spullen aan de kant. Raoul kijkt me nogsteeds een beetje schaapachtig aan, wat is dit? "wat?" zeg ik dan maar. "ja meestal ben jij niet zo laat." zegt Raoul dan. "nee klopt, maar ik was even vergeten dat ik moest gaan. Maar goed, wat gaan we opnemen vandaag?" vraag ik dan. Robbie kijkt me enthousiast aan "Dat we ons personeel hebben 'ontslagen' en dat we dus alles zelf moeten doen!" Roept hij dan. Ik glimlach "dat is wel leuk!" zeg ik er dan nog even achteraan.

~1008 woorden~

Hey heyy, ik heb hier een tijdje over gedaan want ik wist niet zo goed wat ik moest schrijven maar nu heb ik volgens mij wel iets leuks gemaakt. Ik weet niet zo heel goed wanneer het volgende deel komt waarschijnlijk over 1/2 weekjes. Maar! ik heb niet volgende week maar de week daarop herfstvakantie dus misschien dan kan ik wat meer plaatsen en misschien ook al volgende week want dan heb ik activiteitenweek dus dat is ook niet zo heel erg. Nou dat was het wel weer Joe joee🫶🫶