DAUGHTER/// s. manjiro

"Ek Bölüm"

-Akira 14 Yaşında-

~
Akira’nın Bakış Açısı

-" Olum atlasana amk!"

Sanzu-" Yiyorsa sen atla!"

Derin bir nefes aldım.

Sanzu'yu tutup camdan attığımda hemen ardından bende atladım. Ran sanzu’yu, ve İzana beni tuttu.

-" Durmayın lan koşun!"

Herkes koşmaya başladı.

Sanzu-" Beni camdan mı attın sen?!"

-" Ölmedin mi lan sen?!"

Sanzu-" Seni döverim!"

-" Yazık sakat galiba."

İzana-" Galiba."

İzana'ya baktığımda o da bana baktı.

-" Amca manzaram gayet güzel ama bırakmayı düşünür müsün?"

İzana-" Sen bonten'in başına geçmeyi düşünür müsün?"

-" Yok ben almayayım."

İzana-" O zaman kal burada."

Yani... Bence problem değil ya.

-" Beni indirmezsen akşam yemeğini tadamayacak tek kişi sen olacaksın."

Rindou-" Hm~? Ne var ki yemekte?"

-" Manjiro usülu İzana."

İzana bununla birlikte sıkılmışcasına bir ses çıkarttı ve beni az ileride fırlattı. Evet, bildiğiniz fırlattı.

-" Az yavaş ol pezevenk!"

İzana-" Amcaya küfretme!"

-" AmcAyA KüFRetME! Bi’ siktir git! Onu alıştırmadan önce düşünecektin, hem sanzu sen niye hâlâ Ran'ın kucağındasın?!"

Sanzu-" İndirmiyo' ki şerefsiz haysiyet yoksunu namussuz!"

-" Nereye düştüm ben ya!"

Hızla koşmaya devam ettik, uzaklaşmamız gerekiyordu.

Ah, size söylemedim değil mi? Pardon...

Az önce bir balodaydık, ilk baştan almam gerekirse birkaç gün önce Mikey vurulmuştu. Onu vuran kişiler ise bu balonun sahipleriydi, babamı vurmuşlardı ve bunu bilmediğimizi sanıyorlardı.

Mikey’in durumu her ne kadar iyi olsa da içime sinmedi ve onu bırakarak Bonten'i de alıp baloya geldim.

Balo sahipleri bizim gelişimizi beklemiyordu, bunu tahmin edecek kadar zeki değiller ancak mikey'i vurabilecek kadar cesurlar.

Neyse işte, bizde tüm bonten olarak ayrı ayrı odalara dağıldık. Her odaya acayip güçlü patlayıcılar yerleştirdik ve kapı pencere her yeri zincirledik.

Şimdi de patlamadan biz de etkilenmeyelim diye kaçıyoruz.

Koko-" Bu fikri veren kimdi?!"

-" Benim, bir sorun mu var aslanım?"

Koko-" Çok iyi fikirmiş."

-" Böyle adam ol."

Malikanede baya uzaklaştığımızda o gürültü geldi, evet bombalar patlamıştı. Ve sanki kulağımızın dibinde olmuş gibi bir hissiyat veriyordu.

-" Geçmiş olsun Beyler, çok şükür bugün de ölmedik."

Ve ölmediğim bu gün için, eve gittiğimizde cesetlere ateş edeceğim.

Ne var yahu? Canlı adama vuramıyorum ben, anca çok haysiyetsiz biriyse falan...

Ah, bir de bu malikaneyi patlattım diye bana kızmayın! Davetlilerin hepsi ayrı bir suç işlemiş, ayrı bir bok yemişti. İnanın bana, ailesini katledenden tutun gençlere tütün satanlara kadar her şey vardı.

Neyse ne, kazasız belasız bir günün daha sonunda evime gidip yatağımla nişanlanacağım~

İyi uykular~

Akira arabaya bindikleri anda uyuya kalmıştı, bonten üyeleri alışık oldukları bu görüntüye gülümsediler ve sakin(!) Bir kaç konuşmadan sonra sonunda eve vardılar.

^^

Bu normal bir bölüm değil, o yüzden fazla uzun tutmadım... İyi akşamlar.