Urfa ağası

7.intihar

Merhaba yeni bölüme karşınızdayım

_________________________________________

Bir an vardır insanın kendini boşlukta hisetiği bir an ben kendi yarattığım ışıkta yaşarken kendi yaratığım karanlıkta boğuluyordum ben yaşarken ölüyordum kimse görmüyordu,

《Gamze çavdır》

Yardım edin kimse yok mu beni bu karanlıktan kurtaracak kimse yok mu ölüyorum anne kimse görmüyor baba hani sen beni karanlıktan korurdun nerdesin baba ben yaşarken ölüyorum nerdsiniz gelin beni bu karanlıktan kurtarın dayanacak gücüm kalmadı.

Ter içinde uyandım yine o geceyi görmüştüm kendime gelemiyordum o gece aklım'dan bir an olsun çıkmıyordu dayanacak gücüm kalmamıştı olmuyordu saate baktığımda 5:50 geçiyordu Allah bu beşlerin belasını versin yine aynı saate uyanmıştım her gece olduğu gibi.

5 gün önce mardine gelicek olan arkadaşımdan arabamı getirmesini söylemiştim bu yüzden yataktan kalktım üzerime bir kaç bir şey giydim bu gece bir daha dönmemek üzere gidiyordum bir kağıt aldım elime bu bende kalan son bir mektup olarak kalıcaktı.

_________________________________________

Bir boşluk hissi vardı içimde bu hiç gitmeyen bir boşluk hissiydi hatırlıyor musun abla babamın bir sevgilisi olduğunu öğrenmiştik ben 7 yaşındaydım sen ise 9 yaşındaydın aslında o gün ben ölmüştüm siz görmemiştiniz annem ile babamın kavgaları hiç bir zaman aklım'dan gitmiyordu 13 yıl sonra hayatma Kaan girdi sevgisine o kadar inanmıştım ki beni hiç bırakmayacak sanmıştım tak ki o geceye kadar bana zorla taciz etmişti ne kadar mutlu rolü yapsam da hiç öyle değildi sadece siz beni öyle gördünüz.

Bir an düşündüm hiç mi demediniz bu kız nasıl oldu da bu kadar çabuk atlatı hiç mi demediniz bu kız geceleri ne düşünüyor tabi siz mutluydunuz ben her gece o kötü gecenin rüyasıyla uyanıyordum olmuyor artık olmuyor dayanmıyorum çıkmıyor aklım'dan belki de ölürsem giderdi aklımdan üzgünüm abla size böyle veda etmek istemezdim seni seviyorum sizi seviyorum hoşçakal.

Dilan.
________________________________________

Mektubu masaya bırakıp arabanın anahtarını aldım odadan çıktım son bir kez baktım odaya gülümsedim bu odada çok güzel anılar vardı bir o kadar da kötü anılar derin bir nefes verdim ve odanın kapısını kapatıp aşağı indim konağa da son kez baktım ve sonra konaktan çıktım arabama bindim müziğe bir tutkum vardı son kez bir müzik dinlemek istedim son kez.

Emer aydın: hoşçakal

Sen hiç görmedin su vermeye benzedik plastik çiçeklere hiç görmedin sen hiç görmedin dans etik durmadan kırık camlar üstünde sen öyle sana benzeyen her şey gibi erirken avuçlarında ben unutuyorum hoşçakal olacaklar sensiz olsun daha duman boşluklarında ben unutuyorum hoşçakal olacaklar sensiz olsun daha duman boşluklarında unutuyorum.