Under control?

Π14

"Μην με ζαλιζεις βραδιάτικα. Δεν γίνεται. Εγώ και εσύ δεν. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβεις ;"

Αυτη η φράση ηχεί στο μυαλό μου εδώ και δύο μέρες. Κάθε στιγμή , όπου και αν είμαι, ό,τι και αν κάνω θα σκέφτομαι εκείνη την ημέρα.

Παίζει μαζί μου. Ευχαριστιεται να με βλέπει να βασανιζομαι και να πονάω.

Μόνο που σκέφτομαι τα σκληρά του λόγια το στομάχι μου γίνεται κόμπος.
~~~

"Γιατί το κάνεις αυτό;" Ρώτησα απογοητευμένη ύστερα από την συνειδητοποίηση των όσων εννοησε.

"Τι κάνω ακριβώς; Προσπαθώ να σου ξεκαθαρίσω την κατάσταση χωρίς να σε κάνω να πονέσεις. " απάντησε εξηγώντας μου.

Ήταν ειρωνεία ότι συνέβαινε. Ήξερε πολύ καλά πως πονάω.

"Έτσι πιστεύεις; Είσαι ψυχρός και δείχνεις σαν να μην σε νοιάζει τίποτα από ότι έγινε ανάμεσα μας." Απάντησα γυρνώντας του πλάτη. Δεν άντεχα να βλέπω αυτά τα μέλι του μάτια χωρίς να χάνομαι μέσα τους.

"Αν δεν με ένοιαζε απλά θα σε είχα γράψει ή θα σε πηδαγα κάθε μέρα όσο εσύ θα πιστευες ότι κάτι έχουμε. Το ότι δεν σε εκμεταλλεύομαι δεν σημαίνει ότι δεν με νοιάζει. Δεν ξέρω πως εννοείς εσύ το νοιαξιμο Σταθάτου. Όμως ναι όπως νοιάζονται τα αγοράκια της ηλικίας σου για εσας εγώ δεν νοιάζομαι ." Δήλωσε ενώ ο τόνος της φωνής του ήταν ειρωνικός.

Μέσα από κάθε κουβέντα που κάνουμε θέλει να μου υπενθυμίζει το πόσο πιο ώριμος είναι.

"Τότε γιατί με διαλύεις έτσι; Γιατί δεν θέλεις να το προσπαθήσουμε; " ρώτησα σχεδόν παρακαλώντας αυτή την φορά.

Θα αναρωτιέται κανείς τον λόγο που επιμένω έτσι. Ο Φίλιππος με γαληνευει ενώ ταυτόχρονα με καταστρέφει. Όσο νόημα και αν βγάζει.

"Μην με ζαλιζεις βραδιάτικα. Δεν γίνεται . Εγώ και εσύ δεν. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβεις;" Απάντησε εκνευρισμένος αυτή την φορά. Ή πιθανότατα αγανακτισμένος από την επιμονή μου.

Τα λόγια του με έκαναν να θυμώσω. Έσπασε κάτι μέσα μου εκείνη την στιγμή. Καιρός ήταν ξέρω! Τέλος τα παρακάλια λοιπόν. Ήρθε η ώρα να σταθώ στο υψος μου και να του δείξω ποιος ξέρει να πονάει καλύτερα ποιον.

"Μην ανησυχείς το κατάλαβα. Καλό θα είναι λοιπόν να κρατήσουμε τυπικές σχέσεις. Θέλω να ξέρεις ότι δεν θα διαρρεύσει πουθενά τίποτα, δεν είμαι τετοια κοπέλα." Απάντησα κοιτώντας τον οσο το δυνατόν λιγότερο. Φοβόμουν ότι θα καρφωθω, ότι θα καταλάβαινε πως μέσα μου σπαραζω αυτή την στιγμή.