BOOK 2: A BILLION SECRETS/ ΈΝΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΜΥΣΤΙΚΆ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

                                                                                             EVE

Με το που βγήκαμε έξω, πήρα μία βαθιά ανάσα καθαρού αέρα.

Ήταν πραγματικά αποπνικτικά εκεί μέσα.

Ο Nick ευχαρίστησε πρώτα τον Len, και ύστερα έκανα και εγώ το ίδιο πρωτού μας αποχαιρετήσει υποσχόμενος να βγάλει τον Asher από εκεί μέσα, μετά τον διακανονισμό που θα έκανε. Το οποίο μπορεί να είναι και στο τέλος της ημέρας, αλλά το πιο πιθανό να είναι αύριο το πρωί.

<<Άσε με να σε πάω εγώ,>> είπε ο Nick, οδηγώντας με προς τη μεριά του συνοδηγού. Κάρφωσα τα πόδια μου στη γη. <<Όχι, πρέπει να πάω το αμάξι μου στο σπίτι.>> Τον κοίταξα στα μάτια, πάλι εντελώς συνεπαρμένη από το πόσο όμορφος ήταν. Δε μπορούσα να συγκρατηθώ και άπλωσα το χέρι μου και τον ακούμπησα στη γωνία που σχημάτιζε το σαγόνι του. <<Σε ευχαριστώ για όλα όσα έκανες. Δεν ξέρω πόσα χρήματα θα ζητήσει ο Len αλλά θα σου τα επιστρέψω.>>

Εε ναι λοιπόν, το είπα.

Αυτό δε σήμαινε πως το εννοούσα κιόλας.

Είχα μία ιδέα για το πόσα χρέωνε ο Len, αλλά θα μου έπερνε δεκαετίες ολόκληρες μέχρι να τον ξεπληρώσω.

<<Δε θέλω να μου επιστρέψεις τα χρήματα. Είσαι εντάξει για να οδηγήσεις; Ήσουν πολύ αναστατωμένη όταν έφυγες,>> είπε και τα δάχτυλα του κύλησαν από το μάγουλο μου στα μαλλιά μου.

<<Εμμ,>> είπα και υπέκυψα στο άγγιγμα του.

Θα μου έλειπε αυτό.

Τόσο πολύ.

Ο Nick να είναι τόσο ευγενικός και προστατευτικός.

<<Ναι είμαι πολύ καλύτερα τώρα, χάρη σε εσένα,>> είπα και του χάρισα ένα ψεύτικο χαμόγελο. <<Πρέπει να επιστρέψω στο σπίτι όμως, σε ευχαριστώ και πάλι για όλη τη βοήθεια. Δεν ξέρω τι θα κάναμε χωρίς εσένα,>> είπα και εννοούσα κάθε λέξη.

Υπό άλλες συνθήκες θα περιμέναμε κάποιον πολυάσχολο δημόσιο συνήγορο να εμφανιστεί και να ξεκαθαρίσει αυτό το χάλι.

Αλλά αντί για αυτό, ο Nick εμφανίστηκε μαζί με το δικηγόρο του και μας έσωσε.

Έσκυψε και μου έδωσε ένα απαλό φιλί, το οποίο έκανε τα χείλη μου να τσούξουν. <<Παρακαλώ,>> είπε με τόσο χαμηλή, σαγηνευτική φωνή που έκανε τα πόδια μου να τρέμουν.

Αυτή τη φορά, τον κοίταξα και του χαμογέλασα αληθινά. <<Λυπάμαι πολύ για το πως κατέληξαν τα πράγματα.>>