BOOK 2: A BILLION SECRETS/ ΈΝΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΜΥΣΤΙΚΆ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

                                                                                           NICK

Ήταν χειρότερα από ότι φανταζόμουν.

Το σπίτι τους ήταν μικρό και γεμάτο με κόσμο. Αλλά όλα τα σπίτια σε αυτή την περιοχή έτσι ήταν. Παλιά αλλά όχι αρκετά παλιά για να πέσουν με ένα φύσημα του ανέμου.

Αλλά αρκετά κοντά σε αυτό.

Στη σκέψη πως η Eve ζούσε υπό αυτές τις συνθήκες, με πόνεσε το στομάχι μου με πολύ πρωτόγνωρο τρόπο.

Της άξιζαν πολλά περισσότερα από αυτή την τρύπα.

Όπως και στις αδερφές της.

Η φίλη της, ήρθε μαζί μας για πρωινό- εφόσον εγώ επέμεινα. Είχε επιφυλακτικό ύφος, και μπορούσα να διακρίνω πως δεν μου έδινε ιδιαίτερη σημασία.

Έξυπνο κορίτσι.

Το ίδιο συνέβαινε και με την αδερφή της Eve, τη Rachel. Υπέθετα ότι ήταν κοντά στα 16. Και αυτό το κορίτσι δε μπορούσε να με εμπιστευτεί με τίποτα.

Έξυπνο παιδί.

Η Beatrice, από την άλλη, έδειχνε πως με συμπάθησε κάπως, μόνο και μόνο επειδή συμφώνησα στα τεράστια pancakes με φράουλα που ήθελε. Είχε αναφέρει στο αμάξι προς το μαγαζί πως έκλεισε τα 10 πριν από μόλις ένα μήνα.

Αυτό το παιδί εμπιστευόταν πολύ εύκολα.

Αλλά έπρεπε να παραδεχτώ πως μου άρεσε αυτή της η άνεση. Έπρεπε όμως να δουλέψουμε πάνω σε αυτό, για το δικό της καλό, πάντα.

Εγώ πήρα ένα καφέ και αυγά με μπείκον.

Η Eve είπε πως δεν πεινούσε, αλλά πρότεινα πως έπρεπε να φάει γιατί η μέρα θα ήταν μεγάλη.

Η φίλη της, η Giselle-η  καυτή μελαχρινή- συμφώνησε μαζί μου, όμως και πάλι διστακτική. Δε μπορούσα να είμαι σίγουρος χωρίς να ρωτήσω, αλλά πιστεύω πως γνώριζε τη πραγματική φύση της σχέσης που είχα με την Eve.

Το έβρισκα πολύ ενδιαφέρον, και σκεφτόμουν αν ήμουν εγώ στη θέση της Eve, αν θα είχα το θάρος να πω σε όλους- ιδιαίτερα σε κάποιον που είμαστε κοντά- πως κοιμάμαι με άγνωστες για λεφτά.

<<Πώς είναι οι τηγανίτες σου;>> ρώτησα την Beatrice και εκείνη μου χαμογέλασε με το γλυκό προσωπάκι της.

<<Πολύ νόστιμες,>> είπε καθώς προσπάθησε να καταπιεί και μου σήκωσε τον αντίχειρα για να το επιβαιβεώσει.