အေးစက်နေသောလေအေးတွေ
မဲမှောင်နေသော
တောထဲပြေးဝှေ့လို့နေခဲ့၏
ထိုလေအေးတွေနဲ့အတူ
ရှိုက်သံပြင်းထန်စွာရူထုတ်နေသောအသက်ရှူသံလေး
"နေခြည်အရမ်းမောနေလားဟင်
ကိုယ်ကြောပိုးပေးမယ်လေနော်"
"ရတယ် မလိုဘူး"
ကောင်းကင်ပေါ်ကကြယ်ရောင်အားလေးနဲ့ သူ့မျက်နာအားစိမ်းစိမ်းကြည့်ကာငြင်းလွတ်ပါသော
"အရမ်းမောနေရင်ပြောနော်
ကိုယ်မင်းကိုကြောပိုးသွားမယ်"
ထိုစကားကြောင့်နေခြည်ဟာ
နုတ်ခမ်းကိုက်လိုက်မိ၏
"ထော့နဲ့ထော့နဲ့ဖြစ်နေတဲ့
ခြေထောက်နဲ့ချီပြီးလူကို
ကျသေအောင်လုပ်ချင်နေတာလား တောက်!!!"
"အဲ့လိုမဟုတ်ရပါဘူး
ကိုယ်မပြုတ်ကျအောင်ချီပိုးနိုင်ပါ်တကယ်နေခြည်ရယ်"
"မလိုဘူး ထပ်မပြောနဲ့
ငါဒေါသမဖြစ်ချင်ဘူမ"
နေခြည်စိတ်ရူတ်သွားပြီဆိုတဲ့စိတ်နဲ့သူဟာချီမယ်အရေးအားလက်လွတ်လိုက်ကာ ဘေးကနေကိုယ်လေးအားတွဲကူပေးနေခဲ့၏
ဓားလျှိုစစ်သားတစုကတော့ရှေ့ကိုအတော်လေးရောက်နေခဲ့ပေမယ့်သူကခြေထောက်နာနေတာရယ် နေခြည်ကကိုယ်ဝန်နဲ့မို့လူကြီးတယောက်နဲ့နောက်ကနေနိုင်သလောက်လေးလိုက်ပါနေခဲ့၏
အလင်းရောင်မရှိသေးသော
မနက်သုံးနာရီ၊ လူစိမ်းတွေကြား
ရောက်နေသော သူတို့နစ် ယောက်
တော်တော်ကိုနက်ရှိုင်းသော
တောအတွင်းဘက် ကို
ဝင်သွားရသည့်အပြင်
ကွေ့ဝိုက်ကြီးငယ်ခက်ခဲစွာသွားယူရသောတောလမ်းမရှိလမ်းများ
လမ်းရှိရင် လူတွေရှိနိုင်မှန်း
ရိပ်စားနိုင်သဖြင့်လမ်းမရှိ အမှတ်သားမရှိသောနေရာများ
ခက်ခက်ခဲခဲ
တောင်ပေါ်ကိုထပ်တတ်ရပြီး
အုပ်မှိုင်းအေးစက်နေသော စခန်းအား မနက်နေထွက်ခါနီးမှရောက်လာခဲ့ရ၏
======
သဲအိမ်ပုံစံအိမ်ငယ်များ
မီးပုံများနှင့် နိုးနေကြပြီဖြစ်သော
သူပုန်တချို့နှင့်စခန်းကင်းစောင့်ကြသူများဟာသူတို့နစ်ဦးဟာသေချာကြည့်နေ၏
YOU ARE READING
အမုန်းသွေးဖြင့်ရေးသော...(Completed)
General Fictionအငြိုးတွေက မိုးသားအသွင် ရွှာသွန်းခဲ့လျှင်.... ထိုမြေသားက ကျိန်စာသင့်ခြင်းအထိန်းအမှတ် တစ်ခုပဲမဟုတ်လား
